ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

του Μητροπολίτη Παροναξίας Καλλινίκου

Αγαπητοί μου Χριστιανοί,
» Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις», μᾶς ὁδήγησε καί πάλι, ἐνώπιον τῆς μεγάλης καί ἐνδόξου ἑορτῆς, τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος καί Λυτρωτοῦ μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Γιά μιά ἀκόμη φορά ὁ ἐρχομός τοῦ Θείου Βρέφους, γίνεται ἀφορμή γιά τήν ἀνθρωπότητα νά πανηγυρίσει, νά ἑορτάσει, νά χαρεῖ, νά εὐφρανθεῖ, νά ὑμνήσει καί νά δοξολογήσει τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ! Τό ταπεινό καί ἀπέριττο σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, σκορπίζει καί πάλι ἄπλετο τό ἄκτιστο φῶς τῆς Θείας Γεννήσεως, γιά νά φωτίσει κάθε σκοτεινή γωνιά αὐτοῦ τοῦ πλανήτη. Καί οἱ ἄνθρωποι ζοῦμε ξανά τό ὑπερφυές γεγονός τῆς Θείας Σαρκώσεως, πού ἕνωσε ἀδιάσπαστα τόν οὐρανό μέ τή γῆ, τό κτιστό μέ τό ἄκτιστο, τόν ἄνθρωπο μέ τό Θεό!
Ὁ ἐρχομός τοῦ Χριστοῦ στή γῆ εἶναι «μυστήριον ξένον καί παράδοξον…». Ὁ ἀνθρώπινος νοῦς, ὅσο κί ἄν προσπαθεῖ, δέν μπορεῖ νά ψηλαφήσει τό μεγαλεῖο τοῦ γεγονότος. Μόνον ἡ καρδιά πού φλέγεται ἀπό πίστη, μπορεῖ νά προσεγγίσει τό μέγεθος τῆς ἑορτῆς. «Θεός τό τεχθέν, ἡ δέ μήτηρ Παρθένος. Τί μεῖζον ἄλλο καινόν εἶδεν ἡ κτίσις;» Εὔλογα ἀπορεῖ ὁ ὑμνωδός καί εὔστοχα διαπιστώνει, ὅτι ποτέ ξανά δέν ἦρθε ὁ ἄνθρωπος ἀντιμέτωπος μέ κάτι τόσο καινούργιο, κάτι τόσο συγκλονιστικό καί παράδοξο, ἀλλά συνάμα τόσο σωτήριο καί λυτρωτικό.

Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ μας ἔγινε ἡ ἀπαρχή τῆς σωτηρίας μας. Ὁ Υἱος τοῦ Θεοῦ γίνεται υἱός τοῦ ἀνθρώπου καί μέ αὐτό τόν τρόπο ὁ ἄνθρωπος γίνεται Υἱός τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι ἀρχίζει ἡ γῆ νά προσφέρει στόν οὐρανό καί ὁ οὐρανός νά ἀντιπροσφέρει στή γῆ. Ὁ ἄνθρωπος νά χαρίζει στό Θεό καί ὁ Θεός νά ἀνταποδίδει στόν ἄνθρωπο. Δίνουμε στό Θεό μιά ταπεινή γωνιά νά γεννηθεῖ καί Ἐκεῖνος μᾶς δίνει τόν ἔνδοξο τόπο τῆς Ἐπουράνιας Βασιλείας Του. Τοῦ προσφέρουμε μιά Μητέρα στή γῆ καί Ἐκεῖνος ἕνα Πατέρα, τόν Πατέρα μας τόν ἐν τοῖς Οὐρανοῖς. Τοῦ δωρίζουμε χρυσό, λιβάνι καί σμύρνα γιά νά τόν καλωσορίσουμε καί μᾶς δωρίζει τή συγγνώμη, τή σωτηρία καί τή λύτρωση γιά νά μᾶς εὐχαριστήσει. Καί ὅταν τοῦ προσφέρουμε τήν ἀνθρώπινη σάρκα γιά νά φιλοξενήσει τἠν Ἄπειρη Θεότητά Του, Ἐκεῖνος μᾶς ἀντιπροσφέρει τό Τίμιο Σῶμα καί Αἷμα Του, γιά νά μᾶς ξεπλύνει ἀπό τήν βρωμιά τῆς ἁμαρτίας.



Εὔλογα ὅμως θά ρωτήσει κάποιος: Ποῦ εἶναι ὅλα αὐτά τά δῶρα πού χαρίζει ὁ Χριστός μέ τήν Γέννηση Του; Ποῦ εἶναι ἡ χαρά καί ἡ ἐπί γῆς εἰρήνη, ὅταν ὁ κόσμος ὑποφέρει καί μαστίζεται ἀπό τήν βία καί τόν πόλεμο; Ποῦ εἶναι ἡ σωτηρία καί ἡ λύτρωση, ὅταν ἡ ἀνθρωπότητα βασανίζεται ἀπό τήν φτώχεια, τήν κοινωνική ἀδικία καί τόν ἄδικο θάνατο; Πράγματι εὔλογα τά ἐρωτήματα πού ἴσως σέ ὅλους μας νά γεννιοῦνται, ὅταν βλέπουμε τήν σημερινή πραγματικότητα πού μᾶς περιβάλλει. Ἡ ἀπάντηση τους ὅμως δέν εἶναι μακριά ἀπό ἐμᾶς. Βρίσκεται μέσα μας, στόν τρόπο πού προσεγγίζουμε τό Θεῖο Βρέφος, στόν τρόπο ἀκόμα πού ἐπιλέγουμε νά γιορτάσουμε τά Χριστούγεννα.

Τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, δυστυχῶς ἀπουσιάζει κατά πολύ μεγάλο ποσοστό, ἀπό τήν ἴδια τήν ἑορτή τῆς Γεννήσεώς Του καί κατά συνέπεια καί ἀπό τή ζωή μας. Τά ἔντονα στολίδια καί τά πολύχρωμα φῶτα, καλύπτουν σέ μεγάλο βαθμό τό νόημα καί τήν σημασία τῆς ἑορτῆς. Ὅλα τά παραπάνω ἐρωτήματα θά πρέπει νά τά ἀντιστρέψουμε στόν ἑαυτό μας γιά νά βροῦμε τήν ἀπάντηση τους καί νά ρωτήσουμε: Πόσο ἀσχοληθήκαμε τά φετινά Χριστούγεννα μέ τόν νεογέννητο Χριστό; Πόσο χρόνο ἀφιερώσαμε ἀπό τήν προετοιμασία τῆς ἑορτῆς, γιά νά προσευχηθοῦμε στό Θεῖο Βρέφος; Πόσο παρών εἶναι ὁ Χριστός στά φετινά Χριστούγεννα καί στή ζωή μας γενικότερα, γιά νά μπορέσει νά προσφέρει τά δῶρα τῆς Γεννήσεώς Του;

Ἄν θέλουμε λοιπόν νά ἀπολαύσουμε τά ὅσα ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ μᾶς προσφέρει, δέν ἔχουμε παρά νά κάνουμε αὐτό πού ὁ ὑμνωδός μας προτρέπει: «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός, ἀκολουθήσωμεν λοιπόν ἔνθα ὁδεύει ὁ Ἀστήρ…». Νά ἀκολουθήσουμε τό φωτεινό ἄστρο πού εἶναι ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, γιά νά ξαναβρούμε τόν δρόμο μας πρός τό ταπεινό σπήλαιο καί νά προσκυνήσουμε εὐλαβικά, μαζί μέ τούς Ποιμένες καί τούς Μάγους. Ὅταν ὁ Χριστός γίνει καί πάλι ὁ κυρίαρχος τῆς ἑορτῆς καί τῆς ζωῆς μας, ὅταν ἀποφασίσουμε νά κάνουμε ὡς ἀνθρωπότητα αὐτό τό μεγάλο βῆμα τῆς ἐπιστροφῆς στή Χάρη τοῦ Θεοῦ, τότε μέ ἀπόλυτη βεβαιότητα θά ἀπολαύσουμε τήν Σωτηρία καί τήν Λύτρωση πού ἡ γέννηση Του καί ἡ παρουσία Του, μᾶς προσφέρει.

Ἀδελφοί μου,

Ὁ Χριστός γεννήθηκε ξανά καί ἦρθε καί πάλι ἀνάμεσά μας, ὄχι μόνο γιά νά ἔχουμε περισσότερα ἀλλά κυρίως γιά νά εἴμαστε περισσότερα! Τότε γεννήθηκε σέ ἕνα σπήλαιο. Σήμερα ζητάει τίς καρδιές μας γιά νά γεννηθεῖ. Ἄς τίς προσφέρουμε γενναιόδωρα, γιά νά μᾶς τιμήσει μέ τήν πολύτιμη παρουσία Του.

Εὔχομαι ἀπό τα βάθη τῆς πατρικῆς μου καρδιᾶς, στόν καθένα ξεχωριστά καί σέ ὅλους μαζί, στούς ἐγγύς καί τούς μακράν, τούς ἀποδήμους καί τούς ταξιδεύοντες καί τούς ἁπανταχοῦ εὑρισκομένους προσφιλεστάτους Ναξίους, Παρίους καί Αντιπαρίους, ὁ νεογέννητος Χριστός μας, σέ αὐτή τή δύσκολη γιά τήν πατρίδα καί τό Ἔθνος μας συγκυρία, νά χαρίζει πλούσια τήν Εὐλογία καί τήν Θεία Χάρη Του καί νά πλημμυρίζει τήν ζωή καί τίς καρδιές ὅλων, μέ τό Θεῖο φῶς καί τήν χαρά τῆς γεννήσεώς Του.

Χρόνια πολλά, εὐλογημένα καί ἁγιασμένα!

Διάπυρος εὐχέτης πρός Κύριον,

Ὁ Ἐπίσκοπός σας

† Ο ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ