ΠΕΡΙ ΧΡΙΣΜΑΤΩΝ

Συνεπείς στην αδυναμία τους πολλοί από τους ενδιαφερόμενους υποψήφιους Δημάρχους επιδιώκουν να γίνουν υποψήφιοι με την κομματική ευλογία του «χρίσματος». Τα χρίσματα είναι μια παραδοσιακή διαδικασία που επιτρέπουν στους κομματικούς μηχανισμούς, σε τοπικό επίπεδο, να αποκτούν λόγο ύπαρξης αφού τον υπόλοιπο χρόνο αναλώνονται κυρίως στην εξασφάλιση της υποτυπώδους λειτουργίας τους με κυριότερο μέλημα την εύρεση οικονομικών πόρων για να πληρωθούν οι βασικές λειτουργικές δαπάνες.

Η επιθυμία των σύγχρονων πολιτικών ηγετών της Ελλάδας να αποδεσμεύσουν τις τοπικές κοινωνίες από την κομματική γραφειοκρατία και τις αναξιοκρατικές επιλογές των αρεστών και όχι των αρίστων, δεν ευδοκίμησε γιατί η κομματική νομενκλατούρα φρόντισε να δείξει τα δόντια της και να ευνουχίσει την υπέρβαση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό που έγινε στην Τοπική Οργάνωση της Ν.Δ. στη Νάξο όπου η κομματική οργάνωση, αγνοώντας τις αποφάσεις της κομματικής ηγεσίας, προχώρησε πρόωρα σε διαδικασίες επιλογής υποψήφιου με σκοπό να κερδίσει το Δήμο πριν καλά – καλά αυτός να οριοθετηθεί. Και συνεχίζεται η φαγωμάρα στα υψηλά επιτελεία της Ρηγίλλης αν τελικά πρέπει η δεν πρέπει το κόμμα να «χρίσει» ή να «στηρίξει» υποψηφίους. Από την άλλη πλευρά το ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιεί νέα μέσα (internet) για να αναπαράγει παλαιές μεθόδους. Καλεί τους πολίτες να καταθέσουν προτάσεις ή αυτοπροτάσεις μέσω διαδικτύου και στη συνέχεια μέσα από την διύλιση των περιφερειακών οργανώσεων του θα παρθεί η τελική απόφαση από την Κεντρική Επιτροπή Ανάδειξης Υποψηφίων αφού πρώτα θα έχει πετάξει στο Καιάδα κάθε μη αρεστή πρόταση. Άλλωστε στη Νάξο έχουμε γίνει μάρτυρες ενός προαναγγελθέντος αποτελέσματος δια στόματος βουλευτού. !! Σε κάθε περίπτωση, καλό θα ήταν τα δύο μεγάλα κόμματα για να περισώσουν όποια αξιοπιστία τους απομένει, να αφήσουν τις τοπικές κοινωνίες να αποφασίσουν μόνες τους. Από την άλλη οι υποψήφιοι, αν θέλουν να είναι συνεπείς στις υποσχέσεις τους προς το εκλογικό σώμα περί «ανεξαρτησίας» των συνδυασμών τους , να απεμπλακούν από κάθε κομματική διαδικασία επιλογής υποψηφίων. Αν δεν το κάνουν, τότε το μόνο που μπορεί να δικαιολογήσει τη στάση τους, θα είναι η αδυναμία τους να μπορούν να απευθυνθούν πειστικά στους πολίτες.