Το κυκλοφοριακό παραμύθι της Νάξου

Γράφει ο Θανάσης Καραβίας

Ένα παραμύθι που συνεχίζεται τα τελευταία χρόνια στην πόλη μας, προσθέτοντας πότε πότε κανένα νέο σενάριο έτσι για να γίνει πιο πιστευτό το παραμύθι από του παραμυθάδες που το διηγούνται. Μεγαλόστομές εκφράσεις όπως «ένα άλυτο πρόβλημα» «ένα πολύ δύσκολο Θέμα» «ένα υπεράνθρωπο έργο» και άλλες τέτοιου είδους ευφυολογίες για να μην πω μπαρούφες που σκοπό μόνο έχουν να μην ασχοληθεί κανείς σοβαρά με αυτό το θέμα και κυρίως να μην υποστεί το δήθεν «πολιτικό κόστος». Το ότι η επίλυση – βελτίωση του κυκλοφοριακού θα είχε πολιτικό κόστος δεν με πείθει, μάλλον πολιτικό όφελος θα είχε, αφού θα βελτίωνε την ποιότητα ζωής των κατοίκων και των επισκεπτών του νησιού μας. Φυσικά θα υπάρξουν αντιδράσεις και μικροσυμφέροντα αλλά αλίμονο να σηκώνουν τα χέρια ψηλά «οι τοπικοί άρχοντες» κάθε φορά που υπάρχουν αντιδράσεις και μικροσυμφέροντα. Αυτό οδηγεί στην απραξία και στην μη επίλυση των σοβαρών προβλημάτων πράγμα που δυστυχώς συμβαίνει και που την ευθύνη φέρουν εξ ολοκλήρου όχι αυτοί που αντιδρούν για τα συμφέροντα τους αλλά αυτοί που δεν τολμούν να εφαρμόσουν τους νόμους και τις υποσχέσεις τους.
Άκουσα στην τελευταία έκδοση «το κυκλοφοριακό παραμύθι» ότι όλα πήγαν χαμένα γιατί στην τελευταία μελέτη (νομίζω η 4η κατά σειρά) που έχει αδρά πληρωθεί από το Ναξιώτικο λαό, η Παπαβασιλείου ήταν χαρακτηρισμένη «Επαρχιακός δρόμος» και άρα δεν μπορούσε να σηματοδοτηθεί από το Δήμο.. και τότε γιατί έχει σηματοδοτηθεί ως τώρα με σήματα που κανείς δεν σέβεται, αλλάζοντας κυκλοφοριακή ροή το καλοκαίρι και άλλα τέτοια ευτράπελα; Και αν δεν μπορούσε να τη σηματοδοτήσει ο Δήμος, γιατι δεν την σηματοδοτεί το Επαρχείο Νάξού ως «Επαρχιακή οδό». Και πως είναι δυνατόν η Παπαβασιλείου που είναι στο κέντρο της πόλης να είναι Επαρχιακή οδός και οι δρόμοι στους Αη Γιάννηδες και στον Κόττη να είναι Δημοτικοί δρόμοι: Και ποιος ανέλαβε την ευθύνη για το κάρφωμα στον Περιφερειάρχη κ. Κόκκινο αυτής της λεπτομέρειας που απετέλεσε αιτία- δικαιολογία για να μην προχωρήσει η λάθος και τελείως εξωπραγματική αυτή μελέτη; και αν για να εφαρμοστεί μια μελέτη κυκλοφοριακού, πρέπει οι δρόμοι της πόλης να έχουν χαρακτηριστεί, γιατί κανείς δεν φρόντισε να τον χαρακτηρίσει; και πως αναθέτεις και πληρώνεις μια μελέτη κύριοι του Δημοτικού συμβουλίου αν πρώτα δεν έχεις εξασφαλίσει τα αυτονόητα; και τι θα γινόταν άραγε αν εφαρμοζόταν η μελέτη και έμπαιναν δυο πινακίδες στην Παπαβασιλείου; θα πήγαινε κανένας φυλακή; Εδώ άλλα και άλλα γίνονται και ποτέ κανένας δεν τιμωρήθηκε, για την Παπαβασιλειίου μαραθήκατε; αλλά εδώ συνέβη το εκπληκτικό, η απόφαση του τότε περιφερειάρχη, να λειτουργήσει ως σανίδα σωτηρίας για τη μη εφαρμογή μιας μελέτης που ήταν όχι απλά λάθος αλλά όλεθρος.
Μιας μελέτης που θα είχε πράγματι μεγάλο «πολιτικό κόστος» για όποιον την εφήρμοζε.
Σε επόμενες εκδόσεις θα ασχοληθούμε ξανά με το κυκλοφοριακό έως ότου επιτέλους να γίνει κάτι.