Να ήμαστε εις το ΕΜΕΙΣ
Θα πρέπει να θυμόμαστε πάντα τον Μακρυγιάννη,
να ήμαστε εις το ΕΜΕΙΣ ο τόπος μας να γιάνει.
Ν’ αφίσομενε το ΕΓΩ να ανασκουμπωθούμε,
τη λύση στα προβλήματα μαζί να την προωθούμε.
Πράσινοι και για πρόοδο στον τόπο μας όλους να μασε νοιάζει.
Όποιος θα πει ότι οι μεν δεν φταίνε, αλλά άλλοι,
γκάφα μεγάλη σαν αυτή δεν έχει κάνει άλλη.
Δεν είναι επιλήψιμο να’ σαι με κάποιο Κόμμα,
στραβό όμως μη λες ποτέ δεν έχεις δει ακόμα.
Τα σειραδάκια βλέπομε στων αλλωνών τα μάτια,
στα μάτια μας δεν βλέπομε ολάκερα κομμάτια.
Όποιος θαρρεί το Κόμμα του ότι δεν κάνει λάθη, μοιάζει σαν να’ ναι μια οχιά μέσα σ’ ένα καλάθι.
Αυτοί που κάνανε λεφτά χωρίς να τα δουλέψουν,
να ψάξουν οι εισαγγελείς απίσω να τα στρέψουν.
Το Πόθεν Έσχες θά’ πρεπε να έχουν εφαρμόσει,
για να βρεθούνε τα λεφτά που κλέψανε καμπόσοι.
Τα Κόμματα στον τόπο μας θα πρέπει να υπάρχουν,
όμως ποτέ πολιτικούς κλέφτες δεν πρέπει να’ χουν.
(Υστερόγραφο): Αγαπώ το Κόμμα μου και τη Δημοκρατία,
όχι όμως τα λαμόγια.
Το παραπάνω ποίημα έγραψε πρόσφατα ο γνωστός ναξιώτης λογοτέχνης Γιώργης Προμπονάς-Κότες, οικοδόμος το επάγγελμα απ' το Κεραμί της Τραγαίας. Είναι ανέκδοτο και όπως θα διαπιστώσατε ΕΠΙΚΑΙΡΟ.
Δημοσιεύεται στο "Βήμα της Νάξου" φύλλο 107/24-3-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου