Ο φαύλος κύκλος: μία φανταστική ιστορία

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν το σχολείο του  Ξανιστάν, μιας επαρχίας του Γιουνανιστάν. Δεν ήταν καλύτερο ούτε χειρότερο από πολλά άλλα σχολεία της χώρας. Οι μαθητές πήγαιναν σε αυτό, κυρίως, για να μην πάρουν απουσία, για να πάνε εκδρομή, για να γνωρίσουν παρέες, για να κάνουν την πλάκα τους, βρε αδελφέ! Για να μάθουν όμως την ύλη των εξετάσεων, προτιμούσαν το φροντιστήριο της γειτονιάς.

Τα στελέχη  του σχολείου, γαλουχημένα στα  νάματα της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, διαβουλεύονταν σε κλίμα ομόνοιας, με πνεύμα μεγαθυμίας, εκφράζοντας ελεύθερα τις παιδαγωγικές τους απόψεις: «Άφετε τα παιδία παίζειν», «Βάλε σε όλους 20άρια και δεν θα διαμαρτυρηθεί κανείς», «Τελειώνετε γιατί έχω και σ’ άλλες δουλειές να πάω», έλεγαν μεταξύ άλλων μεταξύ τους.

Οι Αρχές  του μικρού Ελντοράντο δεν παρενέβαιναν στο φαύλο κύκλο της ήσσονος προσπάθειας και του ωχαδερφισμού. Μάζευαν ψήφους… Διαχειρίζονταν τα προβλήματα με λεπτότητα, εξυπηρετώντας πελάτες, σεβόμενες το σοφό ρητό «Μην θίγετε τα κακώς κείμενα». Σε ένα από τα τελευταία ανεκδιήγητα στιγμιότυπα της ιστορίας, οι Αρχές, αυτοεπαινούμενες για την πρόσφατη εκλογική τους επιτυχία, έτρωγαν ανερυθρίαστα κεφτεδάκια στην αίθουσα των συνεδριάσεων, ενώ 300 παιδιά αλώνιζαν ανεπιτήρητα παραδίπλα…

Ενίοτε  ωστόσο, ο φαύλος κύκλος εκτρέπεται εις την οδόν της απωλείας. Ένα βίαιο επεισόδιο τάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα: Δύο καρντάσηδες του σχολείου συνεπλάκησαν παρολίγον θανάσιμα. Επρόκειτο για «βεντέτα» / αυτοδικία, όπως αρμόζει σε τοπικά παραδοσιακά ήθη, με μία δόση χουλιγκανισμού, όπως αρμόζει σε ανεγκέφαλους φανατικούς οπαδούς αθλητικών ομάδων, με ανταλλαγή δεινών ύβρεων που στόχευαν σε ευαίσθητα σημεία, με πλησμονή απερισκεψίας, ανωριμότητας και βιαιότητας, όπως αρμόζει σε θερμοκέφαλους εφήβους που περιφρουρούν αδίστακτα τον «ανδρισμό» τους, χωρίς πολλές συζητήσεις. Θα μπορούσε, βέβαια, να είχε συμβεί οπουδήποτε οποτεδήποτε και όχι σε χώρο εργασίας εν ώρᾳ εργασίας…

Άλλαξε  κάτι την επαύριον; Αναδιοργανώθηκε  το σχολείο του Ξανιστάν; Ανασκουμπώθηκαν οι Αρχές; Σχεδιάστηκαν, εφαρμόστηκαν, αξιολογήθηκαν προληπτικά μέτρα; Ή οδεύουμε αμετανόητα, ανεύθυνα προς το επόμενο γύρισμα του φαύλου κύκλου;

Παναγιώτης  Γατσωτής, ιστορικός