Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-Η επανάσταση του 1821 στη Νάξο

1 Σεπτεμβρίου 1821
Δύο πλοία από την Κάσον πέρασαν κοντά στη Νάξο.Αγκυροβόλησαν στον Άγιο Προκόπη και το Πολίχνι,έκλεψαν όλα τα βόδια που είδαν και τα πήραν στο πλοίο μαζί με πρόβατα και κατσίκια.Τα βόδια αριθμούνται στα 89, ακόμα ένα μουλάρι καιδυο γαϊδούρια. Οι ληστές πήραν όλα τα σταφύλια απότα αμπέλια, εκεί. Όλοι οι Νάξιοι τώρα ξέρουν ότι έκα-
ναν λάθος με τον ενθουσιασμό τους και λέγουν ότι όλααυτά είναι απλά ληστείες και πειρατικές δράσεις. Μεταξύ των αμπελιών που κατεστράφησαν ολόκληρα είναι ένα δικό μου.
2 Σεπτεμβρίου
Οι πλείστοι Έλληνες της Χώρας προσέφυγαν στην εξοχή, όταν άκουσαν ότι ο Οθωμανικός στόλος ήταν κοντά στη Σαντορίνη.
3 Σεπτεμβρίου
Η ολόκληρη αναρχία που ήδη πολύ καιρό υπάρχει στη Νάξο φέρει όλη τη νήσον σε καταπληκτική κατάσταση. Ιδίως οι Λατίνοι έχουν υποφέρει ανέκφραστες
βιαιοπραγίες. Τώρα υποφέρουν από φτώχεια γιατί κατασχέθηκαν τα προϊόντα των χωραφιών τους.
10 Σεπτεμβρίου
Έφτασε εδώ μια Γαλλική κορβέτα του κ. Ιππότη Rovertes μαζί με ένα μπρίκι του οποίου είναι ιδιοκτήτης ο κ. De Kernel οι οποίοι έχουν ορισμό από τους προϊσταμένους να πάρουν όλους τους Τούρκους και προσέφυγαν στο Κάστρο κοντά στους Λατίνους.
Έδωσα και αυτόν που είναι στο σπίτι μου. Από το Ημερολόγιο Του προξένου της Ολλανδίας στη Νάξο, «η επανάσταση του 1821 στο νησί», του Ολλανδού ιστορικού κ. Μπεν Σλοτ. Βλ. περιοδικό «Ναξιακά»
τ. 16, Αύγουστος – Σεπτέμβρης 1987
Οι θησαυροί μας
…Ο υπό την πατρική μας γην και χώραν κρυπτόμενος θησαυρός κατά την γνώμην των αρχαίων συγγραφέων μας είναι αφθονώτατος, πλουσιότατος και αξίας ανυπολογήστου!Και όμως ο εις τα έγκατα, η επιπόλαια και ολίγον υπό υπό την επιφάνειαν κρυπτόμενος ούτος
άφθιτος και αμύθητος προγονικός μας θησαυρός θα μένη και θα μείνη σκύτιος, ανήλιος και άγνωστος εφόσον η ημείς, ή οι αρμόδιοι θα καθεύδωσι και αδιαφορώσι! Απανταχού της λοιπής Ελληνικής γης γωνίας ενεργούνται και επιχειρούνται ανασκαφαί ή υπό του Υπουργείου ή υπό της Αρχαιολογικής εταιρείας ή υπό ξένων τοιούτων, ή υπό πλουσίων και φιλαρχαίων ιδιο-
τών Ελλήνων η ξένων τοιούτων, εν δε τη παλαιφάτω και περιφανεί Νάξο ουδεμία τοιαύτη ενεργήθη και επεχειρήθη! Ιδιώται τυχαίως σκάπτοντες ή υπό των χειμάρρων, ρυάκων, όμβρων, και υετών οδηγούμενοι και φερόμενοι εύρον και εγένοντο κάτοχοι αμύθητων θησαυρών και της Ναξιακής τέχνης αριστουργημάτων!
Τα δε κειμήλια ταύτα ή εφυγαδεύθησαν ή απεμπολήθησαν ή φυλάσσονται και τηρούνται εν γνώσει ή αγνοία των αρμοδίων αρχών. Η επιστήμη και το επιστημονικόν ενδιαφέρον μένουσι ξένα όλου αυτού του προγονικού θησαυρού! Είμεθα όμως και άξιοι της τύχης μας διότι ως κεχαυνωμένοι και νεναρκωμένοι ουδέ γρυ λέγομεν και φωνάζομεν προς τους δυναμένους να ενεργήσωσι και εργασθώσι δια μιας συστηματικής ανασκαφής όλου εκείνου του εκθαμβούντος πλούτου, ο οποίος εις τα στερνά και τους κόλπους της μητρικής μας γης καλύπτεται και σκεπάζεται αναμένων την σκαπάνην ή λίσγον και δίκελλαν του αρχαιολόγου! Πρέπει να φωνάξωμεν και ρίξωμεν όπου δει τα ιμάτιά μας, ίνα το αρμόδιο Υπουργείον ή η Αρχαιολογική Εταιρεία επιχειρήση συστηματικάς ανασκαφάς, δια να μην απεμπολούνται υπό των αρχααιοκαπήλων τα αριστουργήματα των Ναξιακών εργαστηρίων και της Ναξιακής τέχνης!... Εφ. «Αιγαίον», Α.Φ. 106/22-09-1903
ΠΡΟΤΟΜΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝ. ΠΑΠΑΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ
14 Σεπτεμβρίου 1936
Τοποθετήθηκε στην αυλή της εκκλησίας στο Δαμαριώνα η προτομή του Φιλικού Ιωάννη Κ. Παπαρρηγόπουλου, αγωνιστή του 1821. Ο Ι.Κ. Παπαρρηγόπουλος γεννήθηκε στο Δαμαριώνα το 1780 (στο πάνω μέρος του χωριού σώζεται η πατρική οικία του). Πέθανε στην Αθήνα το 1874. σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη.
Διορίστηκε το 1813 διερμηνέας του ρωσικού προξενείου Πατρών. Το 1818 μυήθηκε από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, στη Φιλική Εταιρεία. Έπεισε τον Αλή Πασά να ξεσηκωθεί εναντίον των Τούρκων. Προήχθη στο βαθμό του προξένου της Ρωσίας και διατήρησε
μέχρι τον θάνατό του τον τίτλο του Συμβούλου της Επικρατείας του Ρωσικού Κράτους, που του απονεμήθη το 1862. Κατά τη ναυμαχία του Ναυαρίνου ήταν διερμηνέας του Ρωσικού Στόλου. Αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στη σύνοδο των Ηγεμόνων της Βερώνης. Από
το Ελληνικό Κράτος του απενεμήθη το αργυρούν Αριστείον, ο χρυσός σταυρός του Σωτήρος του λαιμού και ο Μεγαλόσταυρος των Ταξιαρχών δια τας απείρους προς αυτό ευεργεσίας του. Πληροφορίες από σχετικό άρθρο στο περιοδικό «Νησιωτόπουλο» που εξέδιδε ο Διδασκαλικός Σύλλογος Νάξου, τ.4. περίοδος Β, Μάρτιος 1961

Δεν υπάρχουν σχόλια: