Η δίκη των έξι επιστολή του κ. Μίκη Πρωτοπαπαδάκη

Όσοι δημοσιεύουν αντιρρήσεις για την αναψηλάφηση της Δίκης του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, θα ήταν καλό να είναι επιφυλακτικοί, επειδή με την φανατισμένη εμμονή τους στην άρνηση θέτουν εαυτούς στο περιθώριο της κοινωνίας, στην οποία ανήκει και ο πληθυσμός των απογόνων των θυμάτων της Μικρασιατικής τραγωδίας. Ας ακολουθήσουν το παράδειγμα του κ. Βλάση Αγτζίδη, που είναι ο υποκινητής των αντιρρήσεων. Ο κ. Αγτζίδης, σε τηλεοπτική εκπομπή, όταν ρωτήθηκε δύο φορές αν οι Έξι ήσαν προδότες, δεν απάντησε. Αν έλεγε ΟΧΙ, θα ερχόταν σε αντίθεση με κάποιους ακραίους που προτιμούν ένα δικτατορικό έκτακτο στρατοδικείο από το Ανώτατο Δικαστήριο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Αν απαντούσε ΝΑΙ, θα ερχόταν σε αντίθεση με το σύνολο του ελληνικού λαού και της βάσης των συλλόγων-μελών της ΟΠΣΕ. Σοφά, λοιπόν, δεν απάντησε.

Δεν μπορώ να πιστέψω πως η ιερή μνήμη των θυμάτων της Καταστροφής στηρίζεται σε ένα βάρβαρο έγκλημα. Αν θέλουμε να βρούμε τους υπεύθυνους για την τραγωδία, πρέπει να τους αναζητήσουμε έξω από τα σύνορά μας. Πάντως, για όσους ζητούν εκδίκηση, τονίζω ότι ο κύριος υπεύθυνος , Λόυδ Τζωρτζ, τιμωρήθηκε σκληρά από τον αγγλικό λαό, αλλά χωρίς να χυθεί αίμα, γι αυτό που έκανε στην Μικρασία.

Όσο για την Πολιτική Αγωγή, αυτή δεν έχει θέση εδώ, επειδή ο εναγόμενος δεν έχει προκαλέσει καμία ζημία σε πρόσωπα που εκπροσωπεί η ΟΠΣΕ, ούτε σε οποιαδήποτε άλλα. Κείμενα σαν εκείνο που υπέβαλε η ΟΠΣΕ στο Δικαστήριο θα είχαν νόημα, αν η αναψηλάφηση γινόταν από την Βουλή. Η Βουλή εκπροσωπεί τον λαό και δέχεται να συζητήσει της απόψεις κάθε πολίτη. Η Δικαιοσύνη εκπροσωπεί το Σύνταγμα και αυτό μόνον έχει ως κριτήριο για τις αποφάσεις της.