Νικόλαος Εξαρχόπουλος
Την 28 Φεβρουαρίου 1960 απεβίωσεν ο ακαδημαικός Νικόλαος Εξαρχόπουλος εκ των παλαιών μελών του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός επί μακρά έτη χρηματίσας και αντιπρόεδρος της Εφορείας αυτού. Εις την κηδείαν του εκλιπόντος συμμετέσχεν ο Σύλλογος Παρνασσός, η δε Εφορεία εξέδωκεν ειδικόν ψήφισμα, εξαίρουσα την προσωπικότητα του εκλιπόντος.
Σκληρά και καταθλιπτική, κοίτοι από μακρού αναμένετο, υπήρξεν η είδησις του θανάτου του Νικολάου Εξαρχόπουλου, ομότιμου καθηγητού της Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Μακρά και επώδυνος ασθένεια κατέθλιψε τον εκλεκτόν επιστήμονα, όστις καθ’ όλην την μακράν αυτού σταδιοδρομίαν προσέφερεν υψίστας υπηρεσίας εις το έθνος δια την πνευματικήν και ηθικήν αυτού ανύψωσιν, ουχί μόνον δια της από της έδρας διδασκαλίας, αλλά και δια εκ παραλλήλου πολυσχιδούς και πλουσίας δράσεως αυτού.
Γόνος ιστορικής οικογενείας εξ Αμοργού, ο Νικόλας Εξαρχόπουλος εγεννήθη εν Νάξω το έτος 1874. Πλουτισμένος εκ φύσεως με παντοίας πνευματικάς και ψυχικάς αρετάς, διακρινόμενος δε δια την άοκνον αυτού επιμέλειαν και την σιδηράν δύναμιν θελήσεως, διέπρεψεν ήδη από των γυμνασιακών τάξεων, αποσπάσας την εκτίμησιν των διδασκάλων και συμμαθητών του. Απαρνηθείς άλλους κλάδους, οίτινες υπέσχοντο εις αυτόν μεγαλυτέρας τιμάς και οικονομικά οφέλη, απεφάσισε να επιδοθή εις την φιλολογίαν, το δε 1890 ενεγράφη εις την φιλοσοφικήν σχολήν του Πανεπιστημίου Αθηνών, ευτυχήσας να έχη διδασκάλους μεγάλους επιστήμονας, οι οποίοι ελάμπρυναν την ελληνικήν φιλολογικήν επιστήμην και ενέπνευσαν εις τον νεαρόν φοιτητήν την αγάπην προς τα κλασσικά γράμματα και την φιλοσοφίαν.
Το 1897, δια της υπό τίτλον «De Horatio poeta» λατινιστί συντεταγμένης διατριβής, ανηγορεύθη διδάκτωρ της φιλοσοφίας και, μετά βραχείαν θητείαν εν τη Μέση εκπαιδεύσει, τυχών υποτροφίας, ανεχώρησεν εις Γερμανίαν προς ειδίκευσιν εις την φιλοσοφίαν και την Παιδαγωγικήν. Τας παιδαγωγικάς αυτού σπουδάς συνέχισε βραδύτερον και εν Ελβετία. Επιστρέψας εις την Ελλάδα επεδόθη αμέσως εις την διδασκαλίαν, διορισθείς διαδοχικώς καθηγητής εις την τότε το πρώτον ιδρυθείσαν έδραν της Παιδαγωγικής, εν τη οποία εδίδαξε συνεχώς μέχρι του 1946, οπότε καταληφθείς υπό του ορίου ηλικίας, έτυχε δι’ ειδικού νόμου, τριετούς παρατάσεως «τιμής ένεκεν δια τα πολλάς προς το έθνος και την επιστήμην υπηρεσίας». Διετέλεσε κοσμήτωρ της φιλοσοφικής σχολής και Πρύτανις του Πανεπιστημίου κατά το έτος 1934. Το 1929 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της οποίας εγένετο και πρόεδρος. Διετέλεσεν επίσης και γενικός γραμματεύς του Υπουργείου Παιδείας, πρόεδρος του ανωτάτου εκπαιδευτικού συμβουλίου και μέλος πολλών ελληνικών και ξένων επιστημονικών και κοινωφελών ιδρυμάτων.
Από το περιοδικό «Παρνασσός», τόμος Β΄, Αρ. 1., Ιανουάριος-Μάρτιος 1960
Για τους συνδρομητάς
Παρακαλούνται οι καθυστερούντες εισέτι την ευτελεστάτην δι αυτούς συνδρομήν του «Αιγαίου» κ.κ. Συνδρομηταί μας να μας εμβάσωσι ταύτην διότι, το επαναλαμβάνομεν, θα αναγκασθώμεν να διακόψωμεν την περαιτέρω προς αυτούς αποστολήν του φύλλου.
Των δυστροπούντων να πληρώσωσι την συνδρομήν των θα δημοσιεύσωμεν τα ονόματα και δια δικαστικής οδού, επιτέλους θα ζητήσωμεν το δίκαιόν μας!
Εφ. «Αιγαίον», Α.Φ. 122/14-02-1904
Γιορτή Καθαρά Δευτέρας
Τας Αποκρέω διήλθομεν φέτος μετά πρωτοφανούς ψυχρότητος και αθυμίας. Ασθένειαι και θάνατοι και η μαστίζουσα την αγοράν μας αχρηματία μας έκαμαν να μη αντιληφθώμεν παντάπασι τας τρελάς των αποκρέω ημέρας. Αντί ασμάτων και ήχων οργάνων ηκούομεν τον ήχον των πενθίμως κρουομένων κωδώνων, αγγελόντων τον θάνατον συμπολίτου και την πένθιμον φωνήν του νυκτοκόρακος ταράσσουσαν της νυκτός την νεκρικήν σιγήν. Εξ αντιθέτου, η Καθαρά Δευτέρα εωρτάσθη εν τη ημετέρα πόλει μετά μεγαλειτέρας ζωηρότητος και ευθυμίας. Πολλοί, συντελούντος και του ωραίου καιρού, εξήλθον εις τας εξοχάς και εώρτασαν τα κούλουμα.
Εφ. «Αιγαίον», Α.Φ. 122/14-02-1904
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου