Πέτρα στην ήρεμη λίμνη

του Ισιδώτου Νερούτσου

Οι γυναίκες Δικαίωμα ψήφου έλαβαν μόλις  23 Δεκεμβρίου 1944, από την κυβέρνηση  Εθνικής ενότητας.Το δικαίωμα αυτό καταργήθηκε από τις μετέπειτα κυβερνήσεις και το 1954 απέκτησαν οριστικά το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Ο μύθος λέει ότι κατά την μακρινή προϊστορική  αρχαιότητα, οι γυναίκες είχαν δικαίωμα ψήφου και έδιναν το όνομά τους στα παιδιά τους. Τα δικαιώματα αυτά, πάντοτε σύμφωνα με τον μύθο, καταργήθηκαν, για να κατευνάσουν την οργή του Ποσειδώνα, που πλημμύρισε

την Αττική, για να εκδικηθεί τους κατοίκους, επειδή κατά την ψηφοφορία επέλεξαν να δοθεί το όνομα της πόλης προς τιμή της Αθηνάς. Οι Αθηναίοι σκέφτηκαν σε συνέλευση και αποφάσισαν ότι οι γυναίκες, που αποτελούσαν την πλειοψηφία, ψήφισαν γυναίκα θεά και είχαν την ευθύνη για την συμφορά.                                                                              Από τις εποχές αυτές, πέρασε αρκετός χρόνος μέχρι σήμερα. Γυναίκες εκλέγουν και εκλέγονται, χωρίς να δημιουργηθεί, εξ αιτίας τους κάποια συμφορά για τον τόπο.                                                                                                   Στις μέρες μας όμως εμφανίσθηκαν πολλές γυναίκες, που πήραν απάνω τους, χωρίς να υπολογίζουν κινδύνους, Ριζοσπαστικές κοινωνικές ενέργειες, κόντρα στο κατεστημένο και την υποτέλεια, που παρουσιάζουν καθημερινά πολλοί  άνδρες. Δεν κλείστηκαν στο καβούκι τους, αλλά τόλμησαν να αναμετρηθούν με «ιερά τέρατα» της πολιτικής και να ξεπεράσουν τα όρια που de facto τους είχαν ορίσει.                                                                                                                 Πρόκειται για τρείς γυναίκες από τρία διαφορετικά κόμματα.                                Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, η Ραχήλ Μακρή και η Θεοδώρα Τσάκρη. Ύψωσαν και οι τρείς την σημαία της αμφισβήτησης, του αγώνα και της μαχητικότητας. Αταλάντευτα επίμονες. Απίστευτα σκληρές, παρά το γοητευτικό παρουσιαστικό τους και επίμονες. Η κάθε μία με τον τρόπο που ξέρει. Τις λοιδόρησαν οι παρλαπίπες, οι λιμοκοντόροι, οι κρυόκολοι και οι χοντροί.          Δεν ίδρωσε το αυτί τους. Αυτές «Έχουν το διάολο μέσα τους» με την καλή έννοια. Τι καλτσοδέτες τις αποκάλεσαν, τι κοκέτες, τι τεστοστερόνη κυκλοφορεί στο αίμα τους. Κάνουν την δουλειά τους καλύτερα από τον καθένα και τους αγνοούν. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.                                    Υπάρχουν και άλλες γυναίκες, άγνωστες αλλά εξ ίσου μαχητικές. μέσα σ’αυτές περιλαμβάνονται και τα ασυμβίβαστα κορίτσια των σχολείων των Σκουριών.                                                                                                                 Τιμή και δόξα στις γυναίκες που ταράζουν τα ήρεμα νερά και ανοίγουν ριζοσπαστικούς δρόμους και μας βγάζουν μακριά έξω από την Νιρβάνα της κοινωνικής αποχαύνωσης.                                                                                       Οι γυναίκες αυτές δεν έχουν ανάγκη από ποσοστώσεις. Με το σπαθί τους κατακτούν τις καρδιές μας.  Να ζήσετε κορίτσια μας. Αγνοείστε τους παλληκαράδες και τους εμπαθείς. Ο κόσμος, ο λαός είναι μαζί σας.                    Ας δείξουν και μερικοί άντρες ότι είναι άντρες και ας τολμήσουν. Τα ποντίκια όμως φοβούνται και κρύβονται μέσα σε τρύπες.  

                                                                                            Ισίδωρος Νερούτσος