του Ισιδώρου Νερούτσου
Στο άρθρο του στην Αυγή ο Σπύρος Λαπατσιώρας, περιγράφει, με κατά την γνώμη μου απλοϊκό τρόπο, την σχέση μεταξύ δανειακής σύμβασης και μνημονίου και σαν παράδειγμα φέρνει το δάνειο που παίρνει ένας πολίτης από μια τράπεζα. Αναφέρει επίσης εκτός άλλων, ότι είναι αναγκαία η κινητοποίηση και υποστήριξη του λαού προκειμένου να καταπέσει η δανειακή σύμβαση και να ξεκινήσει μία επαναδιαπραγμάτευση. Όμως εδώ δεν πρόκειται μόνο για καταγγελία μιάς δανειακής
σύμβασης και αδυναμίας καταβολής κάποιας δόσης, άλλα για επαναδιαπραγμάτευση καταβολής συνολικού χρέους, δηλαδή ομολόγων «παλιάς κοπής» και τρόπων εξόφλησης των νέων δανεικών, που δόθηκαν με την ενεργοποίηση του τριμελούς μηχανισμού «στήριξης», δηλαδή τρόπων αποπληρωμής του συνολικού χρέους, με «ενέχυρο ή υποθήκη» την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και την υπαγωγή των διαφορών, περί την εκποίηση - ρευστοποίηση των δημοσίων περιουσιακών στοιχείων, στο Αγγλικό δίκαιο. Η όλη ιστορία δεσμεύσεων, υποτίθεται ότι κατοχυρώθηκε, με την ενυπόγραφη επιστολή – αποδοχή των απαράδεκτων περιοριστικών όρων, των τριών επικεφαλής κυβερνητικών εταίρων, της κυβέρνησης του 2011-2012, του τότε πρωθυπουργού, του προέδρου του ΠΑΣΟΚ και του προέδρου της Ν. Δημοκρατίας. Την αξίωση των δανειστών, ως γνωστό, δεν την υπέγραψε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε οι πρόεδροι άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα με επιστολή του, έκανε γνωστή στους δανειστές, την διαμετρικά αντίθετη γνώμη του κόμματός του, που συμφωνούσε με την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, δηλαδή και λαού, που δεν ψήφιζε τον ΣΥΡΙΖΑ και τόνιζε την μη αναγνώριση των απαραδέκτων όρων της συμβάσεως.
Ο Σύντροφος Λαπατσιώρας έχει δίκιο όταν λέει ότι την καταγγελία της υπάρχουσας δανειακής σύμβασης και την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, (το δεύτερο και σπουδαιότερο, δεν το αναφέρει, «κολάει» μόνο στην δανειακή σύμβαση). πρέπει απαραίτητα να στηρίξει η μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, που στο κάτω κάτω έχει ζωτικό συμφέρον να το κάνει.
Δεν έχει δίκιο όταν λέει ότι πρέπει με τις νέες εξελίξεις, να περιμένουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων, από τους δανειστές. «Φέξτε μου και γλίστρησα.»
Γράφει (Συνεχίζοντας με το παράδειγμα του στεγαστικού δανείου: όταν δεν μπορείς να πληρώσεις τη δόση, δεν καταγγέλλεις τη σύμβαση του στεγαστικού δανείου, αφήνεις στον αντισυμβαλλόμενο να επιλέξει την κίνηση κάνοντας άλλα πράγματα που να κατοχυρώνουν τη θέση σου). Οι υποθέσεις όμως των δανείων, δεν ταυτίζονται, αφού άλλο δίκαιο εφαρμόζεται στις σχέσεις και υποχρεώσεις των πολιτών με τους ιδιώτες ή το κράτος και άλλοι κανόνες διέπουν τις διεθνείς σχέσεις και το διεθνές δίκαιο. Όπου στην περίπτωση αυτή, μπαίνουν εκτός από τα νομικά επιχειρήματα και διάφορα συμφέροντα, που στις περισσότερες των περιπτώσεων, εφαρμόζεται ως δίκαιο, το δίκαιο των συμφερόντων του ισχυροτέρου. Στην περίπτωσή μας επειδή το πρόβλημα είναι και πρόβλημα των περισσοτέρων κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι μόνο, η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, αρχίζει να έχει ευρύτερο ακροατήριο στην διεθνή κοινή γνώμη. Αρχίζει να γίνεται αποδεκτό ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, ότι πρέπει να βρεθεί εφικτός κοινός, για όλα τα κράτη, τρόπος επίλυσης του προβλήματος και η λύση είναι ακριβώς αυτή. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, για συμφωνία ρύθμισης των χρεών της Ελλάδας και των άλλων κρατών, έναντι όλων, με τον τρόπο που έγινε για την Γερμανία το 1953, είναι δρόμος, που θα επιτρέψει την πραγματική ανασυγκρότηση των οικονομιών των λαών, προς όφελος της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών. Εξ άλλου γιατί σε κάποια σύμβαση, κρατική ή διακρατική, να είναι επιτρεπτό το κούρεμα ιδιωτικών περιουσιών, καταθέσεων, μισθών, συντάξεων και να μην είναι δυνατό, για να μην πω και ηθικό, το κούρεμα των απαιτήσεων των δανειστών!!! Οι απώλειες περιουσιακών στοιχείων, πρέπει να πέφτουν πάντα στις πλάτες των μισθωτών, αγροτών, συνταξιούχων και μικρομεσαίων; Αυτός είναι ένας πολύ σπουδαίος λόγος, που η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, ηχεί πολύ καλά όχι μόνο στα αυτιά των πολιτών της Ελλάδας, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Φυσικά η ρύθμιση του χρέους από μόνη της, δεν παρέχει αποτελεσματικό τρόπο εξόδου από την κρίση. Είναι ανάγκη να εφαρμοσθείκαι το δεύτερο σκέλος της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή η οικοδόμηση των πλεονεκτικών αναπτυξιακών πυλώνων της χώρας, μας, για την εξάλειψη του τεράστιου προβλήματος της ανεργίας και κατοχύρωση των συνταξιοδοτικών και εργασιακών δικαιωμάτων, με τον τρόπο εφαρμογής, που περιέγραψε το κυβερνητικό πρόγραμμα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, δηλαδή οι τράπεζες να τεθούν υπό δημόσιο έλεγχο, για την δυνατότητα χρηματοδότησης της αναπτυξιακής πολιτικής. Η ανάπτυξη της γεωργοκτηνοτροφίας και η παραγωγή ποιοτικών προϊόντων, η ανάπτυξη των ναυπηγείων, με την συμβολή και των εφοπλιστών, γιατί ναυπηγεία χωρίς πλοία, δεν λειτουργούν, ο σημαντικός πυλώνας φτηνής ενέργειας από την δημόσια ΔΕΗ και η ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας με σεβασμό στο περιβάλλον και την σύμφωνη γνώμη των κατοίκων των περιοχών. Η ήπιας μορφής ανάπτυξη του τουρισμού, που δεν θα καταστρέφει τους φυσικούς θησαυρούς, η ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς και των πολιτιστικών προϊόντων και τόσων άλλων ποιοτικών ανταγωνιστικών αγαθών, που έχει την δυνατότητα παραγωγής η χώρα μας. Τα επιχειρήματα αυτά νομίζω ότι αν τα μελετήσει κανείς προσεκτικά, είναι εφαρμόσιμα και δίνουν λύσεις στο σημερινό αδιέξοδο. Απαντούν και στην επίμονη ερώτηση των κυβερνητικών παραγόντων, που θα βρεθούν τα χρήματα. Τα χρήματα δεν βρίσκονται στον δρόμο, ούτε αρμέγονται από τους πολίτες, αλλά παράγονται με τον ιδρώτα και την εργασία όλου του λαού, αν του δοθεί βέβαια αυτή η δυνατότητα.
Ισίδωρος Νερούτσος
Άρθρο του Σπύρου Λαπατσιώρα
http://www.avgi.gr/article/1159738/akurosi-mnimoniou-kai-epanadiapragmateusi-tis-daneiakis-sumbasis
Στο άρθρο του στην Αυγή ο Σπύρος Λαπατσιώρας, περιγράφει, με κατά την γνώμη μου απλοϊκό τρόπο, την σχέση μεταξύ δανειακής σύμβασης και μνημονίου και σαν παράδειγμα φέρνει το δάνειο που παίρνει ένας πολίτης από μια τράπεζα. Αναφέρει επίσης εκτός άλλων, ότι είναι αναγκαία η κινητοποίηση και υποστήριξη του λαού προκειμένου να καταπέσει η δανειακή σύμβαση και να ξεκινήσει μία επαναδιαπραγμάτευση. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου