Ο "τελευταίος" ΧΩΡΑΪΤΗΣ και οι πρώτες σκέψεις μετά ...

 Πάει πάνω απο ένας μήνας που ο Λάζαρος Θεόφιλος σε μια συνάντηση που είχαμε στην Αθήνα μου έδωσε το τελευταίο φύλλο της εφημερίδας «Χωραΐτης». Δεν μπορούσα να το δεχθώ γιατί πίστευα ότι όσο υπάρχει ο Λάζαρος θα υπάρχει και ο «Χωραΐτης»...Οταν πλέον το συνειδητοποίησα άρχισαν να ξετυλίγονται διάφορα συναισθήματα: αιφνιδιασμός, απογοήτευση, θλίψη, περίσκεψη και μαζί το ερώτημα "πως θα μπορούσε να μην είναι αλήθεια"!! Στα 145 φύλλα και τα 27 της χρόνια σταμάτησε να κτυπά μια Χωραϊτικη καρδιά... Ετσι όπως λιγοστεύουν συνέχεια οι

Χωραϊτες, σκέφτηκα, ήρθε κιαυτό σαν επισφράγισμα να επιβεβαιώσει ότι η Χώρα της Νάξου έχει μπεί σε μια άλλη ιστορική περίοδο. Για την έκδοση, μας μιλάει ο εκδότης Λαζ. Νικ. Θεόφιλος στο παρακάτω κείμενο που δημοσιεύεται πρωτοσέλιδα στο φύλλο 145, όμως για τη Χώρα που φεύγει, ποιος θα συνεχίζει να μας μιλά??. Μήπως είναι καιρός όσοι είναι και αισθάνονται Χωραϊτες να βρεθούν, μακριά απο αυτά που τους χωρίζουν, και να συζητήσουν για το πώς θα διαφυλάξουν τα "ιερά και τα όσια" που κληρονόμησαν απο τους προγόνους τους.??

Ας είναι το τέλος του Χωραϊτη να σηματοδοτήσει μια νέα αρχή.

Στράτος Ε. Φουτάκογλου

το δημοσίευμα ...

Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Με το παρόν εκατοστό σαρακοστό πέμπτο (145ο) φύλλο ο «Χωραΐτης» συμπληρώνει είκοσι επτά (27) χρόνια ανελλιπούς έκδοσης.

Τις τρεις (3) περίπου τελευ­ταίες δεκαετίες, μέσα από τις δύο χιλιάδες εκατό σαράντα δύο (2142) σελίδες του, με συνέπεια, με πάθος και με πείσμα κατέγρα­ψε τη ναξιακή πραγματικότητα και τα χαρακτηριστικά γνωρί­σματα του μοναδικού σε ομορ­φιά νησιού μας.

Ο «Χωραΐτης», με αταλάντευτη την αγάπη του για τη Νάξο μας, πορεύτηκε όλα αυτά τα χρόνια με μοναδικά στηρίγματά την ανιδιοτελή  προσφορά των

συνδρομητών τον.

Στο εκατοστό (100ο) φύλλο σημειώναμε: «Ο «Χωραΐτης» με σεμνότητα προβάλλει ότι:

_        Καθιερώθηκε ως βήμα ελεύ­θερης έκφρασης.

_        Επέβαλε την επωνυμία στην αρθογραφία του.

_        Ανέδειξε και κατοχύρωσε την ειδησεογραφία.

_        Τήρησε με θρησκευτική ευλάβεια την τυπικότητα».

Συμπληρώνουμε δε σήμερα ότι ο «Χωραΐτης»:

_        Υπήρξε η πιο αξιόπιστη πηγή πληροφόρησης για αρκε­τά χρόνια.

_        Έδωσε μεγάλη σημασία στη χρονολογική αναφορά των αποτυπωμένων γεγονότων.

_        Υπηρέτησε ιδέες, προτάσεις και θέσεις μακριά από συμφέ­ροντα και μικροσυμφέροντα, με μοναδικό στόχο τη βελτίωση της ζωής της ιδιαίτερης πατρίδας μας.

_        Εισήγαγε και εφάρμοσε μια νέα μορφή στον κυκλαδικό τύπο με επιτυχή μίμηση.

_        Δεν ανταγωνίστηκε, αλλά συναγωνίστηκε το ναξιακό τύ­πο προσβλέποντας στην πρόοδο τον νησιού μας.

Στο ίδιο φύλλο, ο εκλεκτός φίλος και συνοδοιπόρος Φραγκίσκος Ε. Κοκολιός σημείωνε:

«Σίγουρα κανείς από τους αρχικούς συντάκτες του Χω­ραΐτη» δεν φανταζόταν το ότι η πορεία της εφημερίδας ήταν τόσο μακριά, αποδεικνύεται όμως εκ των πραγμάτων πως

κάθε εποχή έχει τις δικές της απαιτήσεις κι ότι η παρουσία και η όποια παρέμβαση του τύπου είναι απόλυτα απαραίτη­τη σε κάθε εποχή, διότι η λει­τουργία αυτή είναι τελικά συ­στατικό κομμάτι της δημοκρατίας και αναφαίρετο δικαίωμα η έκ­φραση γνώμης και κρίσης για τα δημόσια πράγματα».

Από τότε που επανακυκλοφό­ρησε ο «Χωραΐτης», στις 5 Μαρτίου 1987, έως σήμερα έ­χουν αλλάξει πάρα πολλά πράγ­ματα στον τρόπο με τον οποίο εμφανίζονται και κυκλοφορούν οι ειδήσεις, οι πληροφορίες, οι απόψεις, αλλά και τα έντυπα. Δεν θα μπορούσε να είναι αλ­λιώς... Έχει αλλάξει ο τρόπος ζωής και η ίδια η κοινωνία μας. Ο έντυπος τύπος, μέσα στη λαίλαπα του ηλεκτρονικού τύ­που, ουσιαστικά γράφεται για το μελλοντικό ερευνητή

Το όμορφο ό.. : ταξίδι·· εδώ ολοκληρώνεται. Η οικονο­μική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας οδηγεί, .-τα.}α τις φιλότιμες προσπάθειες των συντελεστών τον. το «Χωραΐτη» στην αναστο­λή της έκδοσης του.

Σήμερα, η μνήμη ανατρέχει στις αμέτρητες ώρες ευχάριστου κόπου συγγραφής, σελιδοποίησης εκτύπωσης και διεκπεραίωσης του «Χωραΐτη».

Όλα αυτά τα χρόνια πρωταρ­χικό καθημερινά υπήρξε το εν­διαφέρον, κυριολεκτικά, για τη συλλογή της ύλης, για να ακο­λουθήσει η ταξινόμηση, η συγ­γραφή και η όχληση προς τους συνεργάτες.

Μέγιστος ο όγκος δουλειάς, τεράστια η εμπειρία και μεγαλύ­τερη η ικανοποίηση του αποτελέσματος.

Οφείλουμε δε να ευχαριστή­σουμε θερμά τους κύριους συ­νεργάτες των τελευταίων χρό­νων, τους γεράρούς Μανόλη Αρτ. Κατσούρη με τα «Κυνιδαριώτικα Νέα» του και Μανόλη Γιαμπουρά με τα «Δρώμενα Πο­ταμιάς». Επίσης, τον ακάματο Γιάννη Σπ. Λογαρά, τον αειθα­λή Στέφανο Δ. Λέπουρα, τον ακριβολόγο Βασίλη I. Φραγκουλόπουλο, το συνεπή Γιάννη Γ. Δρύλλη και τον πάντα πρόθυμο Γιάννη Κ. Τουμπακάρη.

Αναπόφευκτα έρχεται η εικό­να του αειμνήστου Ιάκωβου Εμμ. Καμπανέλλη που για δώδεκα (12) χρόνια και εβδομήντα (70) φύλλα «κράτησε» τις «Σκηνές από την παλιά Νάξο».

Θερμές ευχαριστίες από βά­θους ψυχής στο επιτελείο του

Τυπογραφείου Δημήτρη Γκα- ντήραγα, Γιάννη Γκαντήραγα, Γιώργο Γκαντήραγα, Εύη Γκα­ντήραγα και Μαρία Γερασιμο- πούλου που με στοργή, υπομονή και επαγγελματική ευσυνειδησία όλα αυτά τα χρόνια μας συντρό­φευαν.

Θερμότατες ευχαριστίες σ’ όλους τους συνδρομητές μας, επώνυμους και ανώνυμους, που με την αγάπη τους στήριξαν την προσπάθειά μας.

Φίλε αναγνώστη,

Φίλη αναγνώστρια,

Δεν φθάσαμε τα εκατό πενή­ντα (150) φύλλα, αλλά εκπληρώ­σαμε σωστά και με ανιδιοτέλεια το πατριωτικό μας καθήκον.

Ο «Χωραΐτης» μέχρι και τώ­ρα ανταποκρίθηκε στο ακέραιο στη φήμη του, αφήνοντας ένα πλουσιότατο υλικό για το μελ­λοντικό μελετητή της ναξιακής κοινωνίας.

Ο Εκδότης Λάζαρος Ν. Θεόφιλος