Σειρά ανέκδοτων ιστοριών του Μαν. Βιλαντώνη: ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ
(ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΠΕΝΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ)
Σε ένα παλιό μπαούλο της μάνας μου βρήκα κιτρινισμένο ένα τετράδιο. Σε αυτό παιδί από 8-9 χρόνων σημείωνα όσα ζούσα τότε και αυτά  που έβλεπα, άκουγα και μου έκαναν εντύπωση. Ευχαριστήθηκα και συγκινήθηκα γιατί μου θύμισε την μικρή μου τότε πόλη, τις παλιές γειτονιές και τους φίλους,  τα ατέλειωτα
παιχνίδια και όλες τις καλές και άσχημες στιγμές που πέρασα. Ανοίγω λίγες σελίδες από τις πολλές του ημερολογίου μου και διαβάζω

12-2-1955 Η λάμπα πετρελαίου πάνω στο μεγάλο ξύλινο τραπέζι τρεμοσβήνει,  εγώ ξαπλωμένος ακούω την βροχή που ασταμάτητα  πέφτει από το πρωί και έχει ένα ρυθμό συνεχές και τεμπέλικο. Ήσυχα με παίρνει ο ύπνος και έμοιαζε σαν συναυλία από τις  στάλες της βροχής που ακούγονται στις διάφορες λεκάνες που είχε τοποθετήσει η μητέρα μου που έπεφταν από το χωμάτινο δώμα του σπιτιού. Το πρωί η βροχή σταμάτησε, βάζω χαρτόνι μέσα  στα παπούτσια μου και πάω για το σχολείο, αποφεύγοντας τους μεγάλους χωμάτινους λάκκους με τα νερά

8-3 -1956  Στο σχολείο σήμερα μας έκαναν εμβόλιο , εγώ έκανα το τρίτο ,με ένα ακόμη πελώριο σημάδι που άφησε στο αριστερό μου χέρι . Οι γιατροί  μας είπαν  να μη το ξύνουμε ,τα μεγαλύτερα παιδιά είχαν  κάνει περισσότερα , στα κορίτσια το εμβόλιο, το έκαναν στο μπούτι τους

12-4 -1956 Μας δίνουν πρωινό συσσίτιο στο σχολείο , ένα ποτήρι γάλα που το βράζει σε ένα μεγάλο καζάνι η κυρία Σοφία , ρίχνοντας σακουλάκια με άσπρη σκόνη και  μαζί με το γάλα  ένα κομμάτι κίτρινο τυρί .Το τυρί μου αρέσει το γάλα όχι .Ο δάσκαλος με είδε που πήγα να χύσω το γάλα και με ανάγκασε με το ζόρι να το πιώ .

18-4-1956 . Πάλι η δασκάλα αφού σχολάσαμε κράτησε τα ίδια παιδιά και μας έκλεισε μέσα στην τάξη μέχρι τις 3 η ώρα για να μελετήσουμε όπως μας έλεγε, όμως χωρίς να βρίσκεται η ίδια η κανείς άλλος να μας επιβλέπει , ίσως η θεία φώτιση να έρχονταν από μόνη της. Ο μαθητής που του είχε αναθέσει να ανοίγει την πόρτα άργησε σήμερα, ένα παιδί  ήθελε πολύ να κατουρήσει και πήγε σε μια γλάστρα με βασιλικό, δεν υπήρχε να πάει αλλού, ο βασιλικός μαράθηκε. Ο μαθητής έφαγε πολύ ξύλο. Άραγε τα σχολεία μας θα γίνουν κάποτε καλύτερα, μακάρι .

9 -7 -1956.. .Μεγάλος σεισμός  7,5 ρίχτερ  γίνεται με επίκεντρο την Σαντορίνη εκεί όπου έχει πολλούς νεκρούς εδώ στην Νάξο πολλά παλιά σπίτια γκρεμίστηκαν, το παλιό δικό μας σπίτι έπαθε ανεπανόρθωτες ζημιές, μας έδωσαν σκηνές και μένουμε , μας είπαν ότι θα δοθούν λεφτά για να τα διορθώσουμε .

10-3-1957 Σήμερα είμαι χαρούμενος χθες βράδυ ντυθήκαμε μασκαράδες και σήμερα πάλι θα βγούμε ,εγώ ντύθηκα αρκούδα από ένα γούνινο παλτό που μας έδωσαν από την εκκλησία (αμερικανική βοήθεια) . Επίσης και οι φίλοι μου ντύθηκαν με παντελόνια που είχαν πάρει  από αυτή την βοήθεια , όμως ήταν τεράστια  τα γύριζαν στη μέση τους δύο και τρείς φορές .Περιμένουμε  την καθαρή Δευτέρα και έχουμε έννοια να είναι ο καιρός καλός για να πάμε κούλουμα στου Αγά την βρύση ,εκεί όπου μαζεύεται πολύς κόσμος και γίνεται μεγάλο γλέντι .

Ο Γεράσιμος μπροστά στο μπερντέ του ...

15-2-1958.. .Το θέατρο σκιών του κ. Γεράσιμου  Πολυκρέτη παρουσιάζει το ιστορικό έργο ο Μέγας Αλέξανδρος και ο καταραμένος όφις .Το σινεμά του Μαθιάσου γεμίζει από κόσμο και περισσότερο τα Σαββατοκύριακα όπου αρκετές γυναίκες αλλά και άνδρες να ρίχνουν πολύ κλάμα από τις  δραματικές ελληνικές ταινίες .Για μάς τους μαθητές  απαγορεύεται να  πηγαίνουμε και μόνο το Πάσχα επιτρέπεται για να βλέπουμε τα πάθη και την σταύρωση του Χριστού .

Διακρίνεται το ΣΙΝΕ ΑΡΙΑΔΝΗ (σινεμά του Μαθιάσου)

Ο Απόλλωνας Νάξου

26 -2- 1958 , Σήμερα το παίζω αρχηγός ο νονός μου από την Αθήνα μαζί με άλλα δώρα μου έστειλε  και ένα τόπι λαστιχένιο. Ποδόσφαιρο τις περισσότερες φορές παίζουμε δένοντας κουρέλια  και τα κάνουμε μπάλα .Σαν ιδιοκτήτης της μπάλας (τόπι) διαλέγω τους παίκτες της ομάδος μου .Πρώτο διάλεξα τον φίλο μου τον Αντώνη αλλά είχε πρόβλημα γιατί φορούσε παπούτσια και τα δυο αριστερά, τι είχε γίνει .Κάθε χρόνο οι καλόγριες από την σχολή  στο κάστρο στα φτωχά παιδιά δίνουν δώρα, ακόμη σε αρκετούς και παπούτσια , έτσι και ο Αντώνης στα φετινά Χριστούγεννα ήταν η σειρά του να του δώσουν παπούτσια .Χαρούμενος πήρε το κουτί με τα παπούτσια απογοητεύτηκε όμως όταν διαπίστωσε ότι και τα δύο ήταν αριστερά , το είπε της καλόγριας και εκείνη του είπε να πάει να βρει το άλλο παιδί που πήρε τα δεξιά και να αλλάξουν. Μακάρι αυτό να γίνει γρήγορα γιατί βλέπω η ομάδα με τον Αντώνη να μη  κερδίζει .

20-4-1960.. .Έχω πυώδης αμυγδαλές αν και είμαι μικρός μου έχουν δημιουργήσει πολλά προβλήματα ,χωρίς να ξέρουν τίποτα οι δικοί μου πήγα στο ιατρείο του κ. Γιοβάννη που έκανε εγχειρήσεις ,  με κάθισε σε μια καρέκλα και μου τις έκοψε, με την βοήθεια του θεού όλα θα πάνε καλά. Μακάρι ο κ. Μανωλάς να φτιάξει την κλινική που επιθυμεί

Ο Δήμαρχος Νάξου και οι αρχές του τόπου υποδέχονται
το νέο τους Μητροπολίτη (Επιφάνειο Καλαφάτη)

Ο Μητροπολίτης Επιφάνειος δίπλα
στο Ναξιώτη υπουργό Αρ. Πρωτοπαπαδάκη

ΜΑΙΟΣ 1960 Γίνεται η ενθρόνιση του Σεβασμιότατου μητροπολίτη Παροναξίας  κ Επιφανίου . Στη Νάξο έφθασε με το αντιτορπιλικό ΑΕΤΟΣ όπου τον υποδέχτηκαν οι αρχές και χιλιάδες κόσμου .

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 1962 .Πήγα στο γήπεδο και είδα τον Πανναξιακό , παλιά ήμουνα με τον Απόλλωνα . Ο Πανναξιακός σαρωτικός κέρδισε τον Δία ένωση χωρίων Νάξου με 4-0 ο Παναξιακός αγωνίστηκε με τους Βασιλόπουλο, Παραβατό, Ελευθερίου , Σαραντινό, Φραγκίσκο, Ξαγοράρη, Κουτσογιαννάκη, Καρούση, Κατσώνη, Λεγάκη, Πολυκρέτη, Γρηγορόπουλο, Αρτσάνο, Κωβαίο και Ρηγάκη .

 KYΡIAKH ΠΑΣΧΑ 1964.. .Λίγο πριν την αναστάσιμη περιφορά , είχαμε ήμερα πένθους για την οικογένεια μας , ένας ξάδελφος μου 21 χρονών σκοτώθηκε από δυναμίτη που έσκασε στην τσέπη του και τρείς φίλοι του τραυματίστηκαν σοβαρά και αυτό έγινε για το ένθυμο του Πάσχα . Χαράματα της Δευτέρας η μεγάλη μου αδελφή έφερε στο κόσμο το πρώτο της παιδί

Εξακολουθώ να γυρίζω σελίδες από το παιδικό μου ημερολόγιο και κάνω πολλές αναφορές όπως σε παλιά καράβια, το πρώτο Φέρι – Μπότ ΕΛΛΗ  που ήρθε στη Νάξο, ακόμη την πάνδημη κηδεία του γιατρού Μανωλά,

Απο την πάνδημη κηδεία του γιατρού Γιαννούλη Μανωλά

σε πολιτικούς, εκδηλώσεις και καταστάσεις , τους πρώτους τουρίστες που έρχονται στο νησί και ακόμη εκδρομές, σχολείο, φλερτ και φίλους. Η φωνή του εγγονού μου φωνάζει για την βόλτα που του έχω υποσχεθεί .Κλείνω το τετράδιο με τις τόσες αναμνήσεις διαβάζοντας κάτι από το τέλος .
( Περιμένω να περάσει ένα τρένο που μαζί του θα με πάει κάπου αλλού
Μα όσα τρένα έχουν περάσει εγώ μένω
Περιμένω περιμένω προς την πόρτα του σταθ

μού) ….
Και τελειώνοντας στο τέλος  γράφω , (Τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε σήμερα θα τις παλέψουμε για να φτιάξουμε  αύριο ,ένα καλύτερο κόσμο) .
Παλέψαμε και πετύχαμε και όλα εκείνα τα παιδιά της εποχής εκείνης καλοί σήμερα επαγγελματίες ,τεχνίτες , υπάλληλοι και επιστήμονες καμαρώνουμε για ότι κάναμε και κάνουμε και αφήνουμε στα παιδιά μας αυτά που εμείς δεν είχαμε τότε .
Μακάρι και ευχόμαστε ποτέ να μη ξαναζήσουμε συσσίτια και ουρές για τρόφιμα και ρούχα  
Μανώλης , Κ . Βιλαντώνης 

Η κατασκευή του λιμανιού (μεγάλη σκάλα)

Μοσκαράδες

Η πρώτη ποδοσφαιρική ομάδα της Νάξου

Η αδελφή μου Μήνα

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται είναι απο συλλογή του Εμμ. Κ. Βιλαντώνη τις οποίες έχουν προσφέρει γνωστοί και φίλοι ή προέρχονται απο το προσωπικό του αρχείο
(παρακαλούμε να μην τις χρησιμοποιείτε χωρίς την δική του άδεια)