Κατά την 15η συνεδρίαση, μετά την ενημέρωση που παρείχε ο Περιφερειάρχης σχετικά με τις καταστροφές που έγιναν “λόγω των έντονων καιρικών φαινομένων” στα Δωδεκάνησα και
κυρίως στη Ρόδο, ο Παύλος Χρυσαφίδης, παίρνοντας το λόγο, έκανε την ακόλουθη τοποθέτηση:
«Όσα διαβάσαμε και είδαμε, και όσα ζήσατε εσείς συνάδελφοι από τα Δωδεκάνησα, μόνο θλίψη μαζί με οργή μπορούν να προκαλέσουν.
Συνάνθρωποι μας έχασαν τη ζωή τους. Δεκάδες οικογένειες είδαν τους κόπους τους να διαλύονται στο νερό.
Σωστή τραγωδία, αλλά, συνάδελφοι, επαναλαμβανόμενη τραγωδία είναι έγκλημα.
Τίποτα δεν έχουμε διδαχθεί από τις κατά καιρούς παρόμοιες τραγωδίες που ζούμε στην πατρίδα μας.
Δεν είναι μόνο στη Ρόδο που αρμόδιοι υπηρεσιών -ίσως με την προτροπή και ηθική αυτουργία αιρετών- επέτρεψαν ή έκαναν τα στραβά μάτια να στρωθούν ποτάμια με μπετόν και να αφήσουν ανεπαρκείς γέφυρες να γίνονται θανατηφόρες παγίδες.
Ναι, ήταν ακραία τα φυσικά φαινόμενα και όπως είπε ο Πρόεδρος του Τ.Ε. Δωδεκανήσου, όταν γίνονται έργα υπάρχουν ορισμένα αντικειμενικά στάνταρτς που τηρούνται και εδώ ξεπεράστηκαν λόγω του ακραίου φαινομένου.
Όμως, ό,τι συνέβη στη Ρόδο -και συμβαίνει και αλλού- οφείλεται σε μία υπερφίαλη περιφρόνηση στη Φύση, που οι πολλαπλές διοικητικές παθογένειες αλλά κυρίως η νοοτροπία πολλών πολιτών, κατ' ευφημισμόν, που, εν προκειμένω, χάριν δήθεν της τουριστικής ανάπτυξης -του εύκολου δηλαδή πλουτισμού τους- δεν δίστασαν να μπαζώσουν, με συνοπτικές διαδικασίες και με κρατική ανοχή, ρέματα και μικρά ποτάμια για να χτίσουν, υποτίθεται, νέα καταλύματα και τουριστικές εγκαταστάσεις.
Ήδη έχει παρέμβει η Δικαιοσύνη αλλά η καταστροφή έχει γίνει, οι ανθρώπινες ζωές χάθηκαν και μέχρι να βγει το πόρισμα για τα ακριβή αίτια, οι κύριοι υπεύθυνοι θα ελπίζουν ποντάροντας στην αμνησία και στον ωχαδερφισμό που έχει γίνει πια χαρακτηριστικό γνώρισμα μεγάλης μερίδας του Λαού μας. Στην τοπική κοινωνία ήταν γνωστό πως η συνειδητή ανυπαρξία περιβαλλοντικής παιδείας οδήγησε σε μια συναλλαγή των «πρόθυμων» πολιτικών με ιδιωτικά συμφέροντα με θύμα το περιβάλλον, το τοπίο, τη φύση. Είναι οι πολιτικές του κατεστημένου, οι πολιτικές του κέρδους και μάλιστα του εύκολου κέρδους, που οδηγούν στην περιβαλλοντική υποβάθμιση και την καταστροφή των περιουσιών και των ζωών των φτωχών συνήθως οικογενειών. Αυτές τις πολιτικές, αυτές τις νοοτροπίες οφείλουμε όλοι μαζί οι πολίτες να ανατρέψουμε και θα τις ανατρέψουμε, τώρα γιατί δεν υπάρχει άλλο χρονικό περιθώριο, θα πάρουμε εμείς τις τύχες μας στα δικά μας χέρια. Από τις άλογες ανθρώπινες παρεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον ήταν θέμα χρόνου και κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα συνέβαινε το κακό.
Αν οικογένειες βυθίστηκαν στο πένθος, πολίτες έχασαν τις περιουσίες τους και η εικόνα του «σμαραγδένιου νησιού» ως τουριστικού προορισμού και το χειμώνα αμαυρώθηκε, προφανώς είναι λεπτομέρειες, που επισκιάζονται από φθηνές δικαιολογίες που αποδίδουν τη συμφορά στη μεγάλη ποσότητα βροχής που έπεσε από τους ουρανούς!
Φαντάζεστε η μεγάλη αυτή ποσότητα βροχής να έπεφτε καλοκαίρι, τι θα είχε συμβεί?
Ως εδώ λοιπόν! Ας δείξουν οι αρμόδιοι -άραγε ποιοι είναι αυτοί;- και οι υπηρεσίες τον απαιτούμενο σεβασμό στο περιβάλλον και την κοινή λογική, από το πιο μικρό ρεματάκι που θα πρέπει να φροντίζουν κάθε χειμώνα να είναι καθαρό από φερτές ύλες έως τα ποτάμια και τις λεκάνες απορροής των υδάτων, για να μη ζει κάθε χρόνο ο τόπος μας τις εικόνες που είδαμε στη Ρόδο.
Νόμοι υπάρχουν, ας εφαρμοστούν και όπου δεν εφαρμόζονται να αναζητηθούν οι υπεύθυνοι και να τιμωρηθούν. Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό που συμβαίνει κυρίως από την διαχρονική ατιμωρησία και αναλγησία των υπευθύνων.
Σαν παράταξη προτιμήσαμε να σιωπήσουμε τις ημέρες εκείνες που συνάνθρωποι μας θρηνούσαν τους νεκρούς τους και δεν επενδύσαμε όπως δυστυχώς έκαναν άλλοι στον ανθρώπινο πόνο με επικοινωνιακές ανακοινώσεις, και μάλιστα οι λαλίστατοι αυτοί δελτιοτυπισάκηδες υπηρέτησαν υποτίθεται την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου από θέσεις στρατηγικής ευθύνης (σαν διορισμένοι) και δυστυχώς για αυτούς, τους θεωρούμε και είναι συνυπεύθυνοι. Προτιμήσαμε να σιωπήσουμε ακόμη και όταν έκπληκτοι ακούγαμε σε πρωινάδικο στην τηλεόραση, από υπεύθυνα υποτίθεται χείλη να ρίχνονται ευθύνες στους νεκρούς γιατί βρέθηκαν στο τόπο της καταστροφής. Οι πράξεις τους έχουν ήδη ζυγιστεί από το Λαό και θα κριθούν για αυτές.
Ευχόμαστε να μη ξανασυμβεί πουθενά στον τόπο μας τέτοια καταστροφή και επιτέλους να γίνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για την αποκατάσταση των καταστροφών με ουσιαστική στήριξη των πληγέντων.»
Στη συνέχεια, τοποθετούμενος στο μείζον ζήτημα «Στρατηγική της Περιφέρειας Ν. Αιγαίου για την Απασχόληση», είπε τα ακόλουθα:
«Έρχομαι σε δύσκολη θέση γιατί σίγουρα με πολύ κόπο η ομάδα έργου συνέταξε την εισήγηση αυτή των 124 σελίδων που και ενδιαφέροντα σημεία έχει και πίνακες με απογραφή του 2001 έχει και προτάσεις έχει και, και, και, όμως κάτι δεν έχει. Μάλλον δεν είχε. Δεν είχαν οι συντάκτες την μαντική ικανότητα -αν και μαθηματικά είναι προδιαγεγραμμένα όσα συμβαίνουν - να προβλέψουν ότι οι κυβερνώντες με την πολιτική τους θα καταφέρουν να κάνουν την προ ολίγου χρόνου γραμμένη εισήγηση σήμερα να μοιάζει με ιστοριούλα.
Πέρα από αυτό έχουμε τις εξής παρατηρήσεις: Στο κεφάλαιο 1
1. Λείπουν οι δείκτες φτώχειας (σχετικής και απόλυτης) που χωρίς αυτούς τα ποσοστά απασχόλησης δίνουν τη μισή εικόνα, καθώς δεν υπολογίζονται όλοι όσοι, ναι μεν απασχολούνται αλλά δεν ζουν σε αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Ως εκ τούτου, η ημιαπασχόληση, η μαύρη εργασία και η υποαπασχόληση δεν καταγράφονται και οδηγείται έτσι κανείς σε εσφαλμένες αφετηρίες σχεδιασμού δράσεων για την απασχόληση. Έτσι, ενώ ως ένας από τους στόχους τίθεται "η ενίσχυση του εισοδήματος ειδικών πληθυσμιακών ομάδων που κινδυνεύουν να περιέλθουν ή βρίσκονται σε συνθήκες φτώχειας", δεν υπάρχουν εμπειρικά δεδομένα να στηρίξουν τις κατάλληλες δράσεις.
Ενδεικτικό της στείρας τεχνοκρατικής προσέγγισης είναι η "δημιουργική" περιγραφή των δεικτών ανεργίας:
«Ενώ κατά τα έτη 2007, 2008, 2009 και 2010 η Περιφέρεια παρουσίαζε υψηλότερα ποσοστά µέσης ετήσιας ανεργίας από αυτή τη χώρας, το 2011 και το 2012, η θέση της βελτιώθηκε συγκριτικά µε την χώρα».
1. Λείπουν οι δείκτες φτώχειας (σχετικής και απόλυτης) που χωρίς αυτούς τα ποσοστά απασχόλησης δίνουν τη μισή εικόνα, καθώς δεν υπολογίζονται όλοι όσοι, ναι μεν απασχολούνται αλλά δεν ζουν σε αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Ως εκ τούτου, η ημιαπασχόληση, η μαύρη εργασία και η υποαπασχόληση δεν καταγράφονται και οδηγείται έτσι κανείς σε εσφαλμένες αφετηρίες σχεδιασμού δράσεων για την απασχόληση. Έτσι, ενώ ως ένας από τους στόχους τίθεται "η ενίσχυση του εισοδήματος ειδικών πληθυσμιακών ομάδων που κινδυνεύουν να περιέλθουν ή βρίσκονται σε συνθήκες φτώχειας", δεν υπάρχουν εμπειρικά δεδομένα να στηρίξουν τις κατάλληλες δράσεις.
Ενδεικτικό της στείρας τεχνοκρατικής προσέγγισης είναι η "δημιουργική" περιγραφή των δεικτών ανεργίας:
«Ενώ κατά τα έτη 2007, 2008, 2009 και 2010 η Περιφέρεια παρουσίαζε υψηλότερα ποσοστά µέσης ετήσιας ανεργίας από αυτή τη χώρας, το 2011 και το 2012, η θέση της βελτιώθηκε συγκριτικά µε την χώρα».
2. Οι παρατηρήσεις στα συμπεράσματα είναι σημαντικές αλλά απλά περιγράφουν δεδομένα και γνωστά προβλήματα και ευκαιρίες, οι οποίες και αποκρυσταλλώνονται σε στόχους.
Στο κεφάλαιο 21. Τα προγράμματα θα είναι πλέον "επενδυτικές πρωτοβουλίες" και όχι δεδομένα κονδύλια,στα οποία οι αιρεσιμότητες θα κάνουν την εκταμίευσή τους πολύ δύσκολη.
2. Δεν γίνεται λόγος πουθενά για την ανάγκη αλλαγής κατάταξης της περιφέρειας στις λιγότερο αναπτυγμένες περιφέρειες με βάση και άλλα κριτήρια πέραν του μέσου κατά κεφαλήν εισοδήματος καθώς: α) δεν ασκήθηκε καμία σοβαρή πίεση από τις κυβερνήσεις των μνημονιακών ετών να ληφθεί υπόψη η κρίση και έτος αναφοράς να γίνει το 2011 και β) δεν έχει γίνει καμία σοβαρή συζήτηση για το πώς μπορεί να αλλάξει αυτή η κατάταξη.
Η στρατηγική, δηλαδή το κεφάλαιο 3, δεν αποτελεί παρά μια επανάληψη ή αντιγραφή πανομοιότυπων στρατηγικών που υπαγορεύονται από την κεντρική εξουσία και προσαρμόζονται "ελαφρά".
1. Ουσιαστικά μιλάμε για απασχόληση που καθιερώνει την πρακτική άσκηση-μαθητεία ως κυρίαρχο τρόπο απασχόλησης με 400 το πολύ ευρώ (τα παλιά stage θα είναι παράδεισος μπροστά σε αυτά),
2. Δεν δημιουργεί συνέργειες μεταξύ των προτεινόμενων τομέων και υστερεί σε διακλαδικότητα
3. Κλείνει το μάτι σε εκκλησία, επιμελητήριο, συνδικάτα, υποσχόμενο μοίρασμα της εργολαβικής πίτας για την απασχόληση των ανέργων. Γενικά τάζει πολλά σε αρκετούς, όχι όμως στους απλούς κατοίκους.
Για παράδειγμα, το κέντρο ασύγχρονης εκπαίδευσης μπορεί να γίνει χωρίς έξοδα από αντίστοιχο πρόγραμμα του Υπ. Παιδείας (Γ΄ ΚΠΣ). Όμως, ήδη το έχουν τάξει...
4. Στερείται τόσο οράματος όσο και ρεαλισμού, ναι ταυτόχρονα!! Αυτά όσον αφορά την τεχνική πληρότητα της μελέτης. Τώρα όσον αφορά την πολιτική της, επανερχόμενος στις κατευθυντήριες γραμμές για την απασχόληση, οι οποίες, όπως αναφέρεται θα «πρέπει να μείνουν αμετάβλητες μέχρι το 2014», πραγματικά αναρωτιέται κανείς πώς στην Ελλάδα του μνημονίου μπορούμε να συζητάμε για αυτά. Αποτελεί πραγματικά πρόκληση προς τους πολίτες αλλά και τον κοινό νου.
Είναι δυνατόν να αναμασάμε τα περί αύξησης συμμετοχής ανδρών και γυναικών στην αγορά εργασίας, την ανάπτυξη ειδικευμένου εργατικού δυναμικού, τη βελτίωση της ποιότητας εκπαίδευσης και την προώθηση της κοινωνικής ένταξης και της καταπολέμησης της φτώχειας, την ίδια ώρα που ψηφίζεται ένα πολυνομοσχέδιο -ένα νέο μνημόνιο- που στέλνει στην ανεργία χιλιάδες πολίτες, αποδομεί αντί να ενισχύει την όποια τεχνική εκπαίδευση υπήρχε, διαλύει τα σχολεία και οδηγεί στη φτώχεια κάθε μέρα εκατοντάδες συμπολίτες μας;
Για ποια απασχόληση μιλάμε; του κατώτατου μισθού; Την ανασφάλιστη; Την εκ περιτροπής; Για ποια “δια βίου” μάθηση, όταν η ίδια η “μάθηση” διώκεται;
Καμία κατευθυντήρια γραμμή, κανένα πρόγραμμα, καμία στοχοθεσία δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα με την ασκούμενη πολιτική. Αν δεν το καταλάβουμε αυτό, απλώς θα συζητάμε φιλολογικά -ως λέσχη- μακριά από την κοινωνία και τους πολίτες.
Τα ευχολόγια και τα «στρογγυλέματα» για ανάγκη «συστράτευσης των πολιτικών και παραγωγικών δυνάμεων του τόπου» για την αντιμετώπιση της ανεργίας (όπως αναφέρεται στον επίλογο) είναι προφανές ότι δεν εξυπηρετούν παρά μόνο το διαρκές κουκούλωμα της άθλιας πραγματικότητας που βιώνουμε, και υποδηλώνουν την απραξία και την αβουλία των αιρετών να εκπροσωπήσουν πραγματικά τους πολίτες τους και τα δικαιώματά τους, των αιρετών που επί τρία χρόνια τώρα εξαντλούν την «έντονη» διαμαρτυρία τους με επιστολές και ψηφίσματα, βάζοντας στην ουσία «πλάτη» στις ασκούμενες πολιτικές.
Οι διαπιστώσεις, οι επιφυλάξεις και οι δήθεν προβληματισμοί του επιλόγου δεν μας πείθουν.
Ποιες είναι οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου που θα συστρατευτούν;
Όλες όσες μας οδήγησαν στα μνημόνια και την καταστροφή; Εκείνες που διαλύουν το κράτος και ξεπουλούν τον δημόσιο πλούτο;
Συνάδελφοι, επιτέλους ας τελειώνει αυτή η πατριωτικής επικάλυψης καραμέλα. Η μόνη συστράτευση που μπορεί να υπάρξει είναι η συστράτευση των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας, των εργαζομένων, ανέργων, ….για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, για την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης.»
Στην 16η συνεδρίαση (20-12-2013) του Π.Σ Νοτίου Αιγαίου στην Ερμούπολη, τα θέματα αφορούσαν κατά κύριο λόγο έγκριση από το Π.Σ. προγραμματικών συμβάσεων στις οποίες ο περιφερειακό μας σύμβουλος ψήφισε υπέρ, εκτός της προγραμματικής σύμβασης με θέμα «Έγκριση Διαβαθμικής Σύμβασης μεταξύ της Π.Ν. Αιγαίου και του Δήμου Ρόδου για το έργο “Υποδομές Ευρωπαϊκού προσκοπισμού στη Ρόδο”-153.000 ευρώ» που τοποθετήθηκε εν συντομία λέγοντας:«Δεν κρίνω το έργο των προσκόπων που η ίδια η κοινωνία στην πλειοψηφία της έχει αποδεχθεί και επικροτήσει, όμως η παραδοχή ότι κατ΄ αποκλειστικότητα παρεχωρήθη ένας δημόσιο χώρος (από τον Δήμο Ρόδου) σε ένα παγκόσμιο ιδιωτικό σωματείο δεν είναι στην κουλτούρα μου. Και βεβαίως υπερισχύει η άποψή μου αυτή του στόχου τον οποίον και δεν αμφισβητώ. Αν λοιπόν δεν μπορεί να αποσαφηνιστεί στη σύμβαση ότι ο χώρος θα μπορεί να χρησιμοποιείται -σαν δημόσιος που είναι- και από όποιον άλλον επιθυμεί, ψηφίζω λευκό».
Τέλος, στην ομιλία του στο εκτός ημερησίας διάταξης θέμα που αφορούσε τη θέση της Περιφέρειας στο κλείσιμο της Δωδεκανησιακής Τράπεζας τοποθετήθηκε ως εξής:
«Είναι γνωστό σε όλους ότι στη συγκυβέρνηση και την Τ.Ε. δεν έλαβαν κανένα μέτρο θεσμικού χαρακτήρα για τη στήριξη της προσπάθειας των 3 συνεταιριστικών τραπεζών που ήδη έχουν κλείσει καθώς και ότι κωλυσιέργησαν στις προτάσεις των διοικήσεων των και ότι εμμένουν και οδηγούνται σε ένα μοντέλο 4 συστημικών τραπεζών.
Για μας ο θεσμός των συνεταιριστικών τραπεζών και γενικότερα το συνεταιριστικό κίνημα αποτελεί μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος. Η παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας μας έχει ανάγκη τις συνεταιριστικές τράπεζες ως ένα συμπληρωματικό πυλώνα χρηματοδότησης που θα καλύπτει τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών, κάτι που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να κάνουν οι μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες.
Θύμα της πρωτοφανούς οικονομικής ύφεσης, του μνημονίου και της προαναφερθείσας πολιτικής είναι και η Τράπεζα Δωδεκανήσου.
Ζητούμε την άμεση επαναλειτουργία της ως είχε και αν δεν συμβεί αυτό, προέχει για μας σε πρώτη φάση η Απόδοση Ευθυνών. Η ΑΛΦΑ ΤΡΑΠΕΖΑ να διασφαλίσει ότι κανένας εργαζόμενος δεν θα χάσει τη δουλειά του και ότι τα υποκαταστήματα στα νησιά θα συνεχίσουν να λειτουργούν και κυρίως να διατηρηθεί το κοινωνικό πλαίσιο που υπηρετούσε η Τράπεζα στα μικρά νησιά.»(Προσυπογράψαμε σχετικό κείμενο απόφασης που υπερψήφισε κατά πλειοψηφία το Π.Σ. και το οποίο και χαιρετίζουμε ως το πρώτο και μοναδικό βήμα της περιφέρειας ενάντια στις μνημονιακές επιταγές).
Για μας ο θεσμός των συνεταιριστικών τραπεζών και γενικότερα το συνεταιριστικό κίνημα αποτελεί μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος. Η παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας μας έχει ανάγκη τις συνεταιριστικές τράπεζες ως ένα συμπληρωματικό πυλώνα χρηματοδότησης που θα καλύπτει τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών, κάτι που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να κάνουν οι μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες.
Θύμα της πρωτοφανούς οικονομικής ύφεσης, του μνημονίου και της προαναφερθείσας πολιτικής είναι και η Τράπεζα Δωδεκανήσου.
Ζητούμε την άμεση επαναλειτουργία της ως είχε και αν δεν συμβεί αυτό, προέχει για μας σε πρώτη φάση η Απόδοση Ευθυνών. Η ΑΛΦΑ ΤΡΑΠΕΖΑ να διασφαλίσει ότι κανένας εργαζόμενος δεν θα χάσει τη δουλειά του και ότι τα υποκαταστήματα στα νησιά θα συνεχίσουν να λειτουργούν και κυρίως να διατηρηθεί το κοινωνικό πλαίσιο που υπηρετούσε η Τράπεζα στα μικρά νησιά.»(Προσυπογράψαμε σχετικό κείμενο απόφασης που υπερψήφισε κατά πλειοψηφία το Π.Σ. και το οποίο και χαιρετίζουμε ως το πρώτο και μοναδικό βήμα της περιφέρειας ενάντια στις μνημονιακές επιταγές).
Ως επόμενος τόπος συνεδρίασης του Π.Σ αποφασίσθηκε κατά πλειοψηφία η Ρόδος ή η Κως, αν το επιτρέψουν οι συγκοινωνιακές συνθήκες.
23/12/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου