αρθρο του Ισιδώρου ΝερούτσουΕίναι θλιβερό νέοι άνθρωποι, που υποτίθεται ότι έχουν νέες και σύγχρονες ιδέες, να εμφορούνται από τα ποιο ακραία, βάρβαρα και αντιδραστικά ιδανικά, αν μπορούμε να τα πούμε έτσι. Η Ελληνική ιστορία και γραμματεία άλλα μας έχει διδάξει. Στον τόπο αυτόν γεννήθηκε η δημοκρατία. Γεννήθηκε η σκέψη η σωστή σκέψη και λογική. Γεννήθηκε η φιλοξενία.
| Γεννήθηκε ένας Ηράκλειτος, που επηρέασε με την διαλεκτική λογική, την επιστημονική σκέψη της ανθρωπότητας. Την μέθοδο της λογικής του επέλεξε ο Δαρβίνος, για να εξηγήσει την καταγωγή και εξέλιξη της ζωής. Την ίδια μέθοδο επέλεξε ο Μαρξ, για να εξηγήσει την καταγωγή και εξέλιξη των κοινωνιών. Την ίδια μέθοδο επέλεξε ο Αϊνστάιν, για να εξηγήσει την θεωρία του χρονοχώρου. Γεννήθηκε ένας Λεύκιππος και Δημόκριτος, ιδρυτές της ατομικής θεωρίας. Ένας Σωκράτης και ένας Κλεισθένης, εφευρέτης της Δημοκρατίας. «Νόμος ξενηλασίας δεν υπάρχει στην πολιτεία μας» λέει ο Περικλής στον επιτάφιο του. Και να οι βάρβαροι του Καβάφη. Υπάρχουν και Έλληνες βάρβαροι; Εγώ νομίζω όχι. Οι πραγματικοί Έλληνες της γνώσης, της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, του ανθρωπισμού, του κοινωνισμού και της αλληλεγγύης, κατοικούν σε όλο τον κόσμο. Είναι όλος ο κόσμος, όλοι οι άνθρωποι παντός χρώματος, που τηρούν αυτές τις αρχές. Οι μη Έλληνες ανεξάρτητα από ποια σημαία σηκώνουν, προκρίνουν το μίσος, την βία, την καταστολή. Το βλέπεις πεντακάθαρα στο ύφος τους, την άγρια ματιά τους, δεν γελάνε ποτέ. Γιατί μες την καρδιά τους φωλιάζει το δηλητήριο. Ζητούν να κουμαντάρουν την ζωή μας. Θα τους εμπιστευτούμε επειδή σηκώνουν την σημαία; Θα τους εμπιστευθούμε επειδή βρίζουν, απειλούν, βιάζουν, χτυπούν και δολοφονούν ανθρώπους, νόμιμους ή παράνομους. έχει σημασία; Για ποιους ακριβώς Έλληνες ενδιαφέρονται οι φυσιογνωμίες αυτές; Για τους ανθρώπους της εργασίας, που το οικονομικό κατεστημένο, τους ποδοπατά; Δεν τους είδα ποτέ σε εκδήλωση και πορεία συμπαράστασης. Ενδιαφέρονται για την πατρίδα με την στενή του όρου έννοια; Αυτοί μαζί με την Ελληνική σημαία, σηκώνουν και την σημαία της χούντας. Μιας χούντας, ειδικού σκοπού, την οποία εγκατέστησαν ξένες δυνάμεις, με στόχο, την διχοτόμηση της Κύπρου, την οποία και πέτυχαν. Οι συνέπειες 5000 νεκροί Έλληνες και μεγάλη οικονομική επιβάρυνση της Ελλάδας, Αφήνω στην άκρη τους χιλιάδες εξόριστους και φυλακισμένους Έλληνες. Αφήνω στην άκρη τους εκατοντάδες βασανισμούς και ακρωτηριασμούς Ελλήνων από τους σκύλους της ΕΣΑ. « ΕΣΑ SS Βασανιστές» φώναζε ο λαός. Αφήνω στην άκρη τους 24 νεκρούς του πολυτεχνείου, αφήνω στην άκρη την προσπάθεια τους για δημιουργία εμφυλιοπολεμικού κλίματος. Τις επιθέσεις τους, δεν τις κατεύθυναν στους υπεύθυνους για την οικονομική κρίση, παρά μόνο φραστικά, αλλά στην πράξη, ενάντια στους απλούς ανθρώπους, στους μετανάστες και τους αδύναμους. Την σημαία όμως την σηκώνουν όπου και όταν πρέπει οι πραγματικοί Έλληνες. Την σήκωσε ο Μανώλης Γλέζος και ο Απόστολος Σάντας, αψηφώντας τον θανάσιμο κίνδυνο. Την σήκωσαν οι αγωνιστές της αντίστασης κατά του Ναζισμού. Την σήκωσε ο στρατηγός της λευτεριάς Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Την σήκωσε ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες, Ο Θεμιστοκλής στην Σαλαμίνα, ο Μιλτιάδης στον Μαραθώνα μαζί με όλο τον λαό. Όλους τους Έλληνες και την σήκωσαν για την ελευθερία και την Δημοκρατία. Όχι για την υποδούλωση. Εγώ δίνω αίμα για τους Έλληνες όλου του κόσμου. http://www.youtube.com/watch?v=JGh8zvEgEhM Παραθέτω κατωτέρω την συντονισμένη προσπάθεια της οργάνωσης αυτής, όχι για να εμποδίσει την οικονομική καταστροφή των Ελλήνων εργαζομένων και μικρομεσαίων επιχειρηματιών, αλλά για να δημιουργήσει κλίμα εμφυλιοπολεμικό, που είναι βούτυρο στο ψωμί της τρόικας και των πρόθυμων κυβερνητικών στελεχών. |
Απόπειρα δημιουργίας εμφυλιοπολεμικού κλίματος από Χρυσαυγίτες Η υπ’ αριθμόν 33437 αναφορά της συγκλήτου του Πολυτεχνείου της 11/10/1975, προς τον εισαγγελέα Δ. Τσεβάν, που επιβεβαιώνει ότι κανένας σπουδαστής δεν σκοτώθηκε κατά το τριήμερο Η μαρτυρία του πρυτάνεως του Ε.Μ.Π. Κωνσταντίνου Κονοφάγου στις 20/1/1975, στο πενταμελές εφετείο Αθηνών, ότι μέσα στο πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς φοιτητής και τα ίδια βεβαιώνει και στο βιβλίο του « Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου» 1982 με την προσθήκη ότι ούτε κανείς άλλος πολίτης έχασε την ζωή του μέσα στο Πολυτεχνείο. Μολονότι το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος απεφάσισε, κατόπιν εντολών του τότε υπουργού Δημοσίων Έργων και μετέπειτα Δικαιοσύνης Γ.Α.Μαγκάκη, να απονείμη «τιμητική σύνταξη» στις οικογένειες των σπουδαστών που «έχασαν την ζωή τους στο Πολυτεχνείο», ουδείς δικαιούμενος ή μαυροφορεμένη μητέρα ανευρέθη ή έλαβε την ανωτέρω σύνταξιν, που παρέμεινε τελικώς αζήτητη. Στην μαρμάρινη πλάκα ( την οποίαν απεκάλυψεν ως Πρωθυπουργός το 1988 ο Ανδρέας Παπανδρέου) και η οποία εναποτέθη πλησίον της μεγάλης ασώματης κεφάλας, στο χώρο «της θυσίας» στο Πολυτεχνείο, τελικώς έχουν αναγραφή δεκαοκτώ ονόματα με την μισοσβυσμένη πλην όμως αναγνώσιμη, διευκρινιστική περιγραφή, «Φοιτητές που έδωσαν την ζωή τους για τα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944». Δηλαδή ελλείψει, ευτυχώς, θυμάτων, στον αποκαλούμενο «ιερό χώρο » θυσίας, της λογικής και της αλήθειας μάλλον ή φανταστικών νεκρών αγωνιστών, επιστρατεύθησαν οι φοιτητές του 1941-1942!! Τα ατυχή θύματα των γεγονότων του Νοεμβρίου 1973,Το πρωτότυπο του πορίσματος Γ. Σαμπάνη που όλα τους σκοτώθησαν έξω και μακριά από το Πολυτεχνείο επιβεβαιώθησαν από το υπ αριθμόν 677/1975 παραπεμπτικό βούλευμα και την υπ αριθμόν 723/1975 απόφαση του πενταμελούς Όμως με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία κατόπιν εντολής του τότε υπουργού Δημόσιας τάξεως Γ. Σκουλαρίκη επαναφέρθη στην ενεργό υπηρεσία με τα εύσημα του αντιστασιακού και ανέλαβε αστυνομικός Hlias Manis EINAI OPADOS TOY PASOK . NA TETHEI EKTOS NOMOY TO PASOK. NA DIEREYNHUEI H XRHMATODOTHSH TOY KOMMATOS H SXESEIS POY EXEI ME THN ASTYNOMIA , AN EXEI PAREI DANIA , APO PIOYS , H SXESI TOYS ME TOYS GERMANOYS KTL ΣΧΟΛΙΟ
Έχει σημασία αν οι παρακάτω σκοτώθηκαν εντός ή εκτός Πολυτεχνείου;
|
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ http://www.newsbeast.gr/
24 νεκροί του Πολυτεχνείου
Πέμπτη, 15 Νοεμβρίου 2012, 10:51 Βάση τα στοιχεία της έρευνας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών Η ενέργεια της Χρυσής Αυγής στην Καλαμάτα να μοιράσει φυλλάδια για την εξέγερση του Πολυτεχνείου έφερε στο προσκήνιο το ζήτημα του ακριβούς αριθμού των νεκρών κατά τη διάρκεια των γεγονότων που σημάδεψαν τον Νοέμβριο του 1974. Όπως αναφέρει ο κ. Καλλιβρετάκης, Λεωνίδας, συγγραφέας και δημιουργός της έρευνας «Πολυτεχνείο '73: Το ζήτημα των θυμάτων: Νεκροί και τραυματίες», «η χαώδης και ατεκμηρίωτη πληροφόρηση που υπάρχει γύρω από αυτό το ζήτημα, δεν είναι δυνατόν να απολαμβάνει εσαεί αυτή την ιδιότυπη "ασυλία", στο όνομα της δήθεν προστασίας της φήμης του Πολυτεχνείου». Όπως σημειώνει: «Αποτελεί βαθύτατη πεποίθηση μου ότι η κατάσταση αυτή δεν απαξιώνει μόνο την εξέγερση καθεαυτή, τις χιλιάδες των ανθρώπων που ρίχτηκαν στη φωτιά και, εν τέλει, εξευτελίζει τη μνήμη των πραγματικών θυμάτων, αλλά προχωρά πέραν αυτού: αφήνει το περιθώριο στους έμμεσους ή άμεσους υποστηρικτές του καθεστώτος και τους κάθε λογής «αναθεωρητές» της ιστορίας να μιλούν για «παραμύθια της Αριστεράς» και για «2-3 νεκρούς από αδέσποτες σφαίρες». Από τα μέσα του 2002 έχει ξεκινήσει μια ιστορική έρευνα στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών με τίτλο «Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973». Στο πλαίσιο αυτής της έρευνας επιχειρείται η συγκέντρωση και επεξεργασία με επιστημονικές μεθόδους τεκμηρίων που αφορούν σε πολλές παραμέτρους των γεγονότων, όπως το χρονικό της εξέγερσης, το επιχειρησιακό σχέδιο για την καταστολή της, η εξέλιξη των γεγονότων έξω από το Πολυτεχνείο. Παράλληλα επιχειρείται η συγκέντρωση, η αποδελτίωση και ο επιστημονικός έλεγχος όλου του υπάρχοντος υλικού, αλλά και ο εντοπισμός συμπληρωματικών στοιχείων. Το ζητούμενο βέβαια στην περίπτωση αυτή δεν είναι μόνον ο αριθμός ή η ταύτιση των ονομάτων, αλλά και οι πληροφορίες που προκύπτουν για το χρόνο, τον τόπο και τις συνθήκες τραυματισμού, καθώς και προσωπικά στοιχεία των θυμάτων (ηλικία, φύλο, απασχόληση κ.τ.λ.). Η συγκέντρωση όλων των δεδομένων αποτέλεσε το πρώτο στάδιο της έρευνας στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Κάθε στοιχείο που είδε το φως της δημοσιότητας όλα αυτά τα χρόνια, οι επίσημες ανακοινώσεις του καθεστώτος, οι πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν στον παράνομο τύπο της εποχής, οι αγγελίες κηδειών στις εφημερίδες, οι κάθε προέλευσης λίστες που έκαναν την εμφάνιση τους μετά τη μεταπολίτευση, οι προανακριτικές και ανακριτικές έρευνες, οι συνεντεύξεις συγγενών, οι καταθέσεις μαρτύρων στη δίκη του 1975, συγκεντρώνονται, αποδελτιώνονται, συσχετίζονται κριτικά, αναζητείται η γενεαλογία τους, εντοπίζονται οι αλληλοεπικαλύψεις, οι παρανοήσεις, τα λάθη στην αντιγραφή και οι μεταξύ τους παρεκκλίσεις. Στη συνέχεια η έρευνα προχωρά έτσι στη συγκρότηση ενός καταλόγου, ο οποίος παραμένει προσωρινός, καθώς εξακολουθεί συνεχώς να εμπλουτίζεται και να διορθώνεται. Για κάθε περίπτωση συγκροτείται ένας ιδιαίτερος φάκελος, με βιογραφικά στοιχεία, τις συνθήκες θανάτου και αναλυτική παράθεση όλων των πηγών που χρησιμοποιήθηκαν με συγκεκριμένα στοιχεία. Μέχρι τη στιγμή αυτή, έχουν καταγραφεί 24 πλήρως τεκμηριωμένες περιπτώσεις. Παράλληλα, έχει συγκροτηθεί ένας κατάλογος δεκαέξι (16) ανωνύμων περιπτώσεων που είχε θεωρηθεί σε κάποια στιγμή της διαδικασίας ότι «προκύπτουν βασίμως» ως νεκροί, από επίσημες, επώνυμες και σχετικά αξιόπιστες καταθέσεις, με συγκεκριμένα στοιχεία. Τέλος, η έρευνα έχει θέσει στο μικροσκόπιο 30 επώνυμες περιπτώσεις, που εμφανίζονται επίμονα στους περισσότερους καταλόγους από το 1974 μέχρι και σήμερα, χωρίς να έχουν ποτέ τεκμηριωθεί. Όλες αυτές οι ανώνυμες και οι αμφιλεγόμενες επώνυμες περιπτώσεις παραμένουν σε εκκρεμότητα, προκειμένου να διερευνηθούν περισσότερο, προτού αποφασιστεί οριστικά να υιοθετηθούν ή να απορριφθούν. Επώνυμοι νεκροί των γεγονότων του Νοεμβρίου 1973 κατά χρονολογική κατάταξη (προσωρινός κατάλογος) Οι 24 πλήρως τεκμηριωμένες περιπτώσεις: 1. Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών, δικηγόρος (πρώην βουλευτής Κερκύρας της Ένωσης Κέντρου), κάτοικος Αγίου Μελετίου, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 20.30-21.00, ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του. 2. Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη, τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έρριξαν εναντίον του άνδρες της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο). 3. Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, ενώ βρισκόταν μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί απόφραξη της αριστεράς στεφανιαίας. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. (F Σεπτεμβρίου), όπου και πέθανε. 4. Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Αιγυπτία Τουρίλ Τεκλέτ» και η παρεξήγηση αυτή επιβιώνει ακόμη σε κάποιους «καταλόγους νεκρών». 5. Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών. 6. Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε στο πρόχειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου, όπου απεβίωσε. Από εκεί μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Χαμουρλής». 7. Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973 ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. 8. Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοε-γκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του. 9. Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρ-θένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Κατά τις πρωινές ώρες της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973. 10. Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, 76 ετών, κάτοικος Κέννεντυ και Καλύμνου, Αγιοι Ανάργυροι Αττικής. Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της, τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα. Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια), όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της, όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο (Μάιος 1974). 11. Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΑΩ» και «ΕΑΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έρριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου πέθανε μετά από 12 μέρες, στις 30.11.1973. 12. Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 10.30 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Αυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Μεταφέρθηκε στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του. 13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Δυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του. 14. Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα. Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του, συνεπεία εμφράγματος. 15. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών, εφοριακός υπάλληλος, κάτοικος Ελπίδος 29, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του στα Νέα Λιόσια, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν. 16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, εργαζόμενη μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος. Στις 12.00 το μεσημέρι της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού της, τραυματίστηκε θανάσιμα στον αυχένα από πυρά. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν. 17. Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους, 52 ετών, κάτοικος Ανακρέοντος 2, Ζωγράφου. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου με επικεφαλής αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ), που βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Εξέπνευσε ακαριαία και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατος του. 18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, ταχυδακτυλουργός, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του. 19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών, συνταξιούχος εφοριακός, από το ΚεράσοΒο Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα. Στις 13.30 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε με τις ανήλικες κόρες του στη διασταύρωση των οδών Δροσοπούλου και Κύθνου, απέναντι από το ΙΣΤ' Αστυνομικό Τμήμα, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του. 20. Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και τέλος στο Κ.Α.Τ., όπου και πέθανε στις 30.1.1974. 21. Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλςος Ντερτι-λής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν. 22. Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, 44 ετών, δικηγόρος, από την Κροκέα Λακωνίας, κάτοικος Φερρών 5, Αθήνα. Στις 12.00 με 12.30 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, τραυματίστηκε θανάσιμα από πυρά διερχομένου άρματος μάχης. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου και πέθανε στις 27.12.1973. 23. Ευστάθιος Κολινιάτης, 47 ετών, από τον Πειραιά, κάτοικος Νικο-πόλεως 4, Καματερό Αττικής. Κτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21.11.1973. 24. Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, από την Άνω Αλισσό Αχαΐας. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών. Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστες. Συνεπεία της κακοποίησης του υπέστη ρήξη του ήπατος, εξαιτίας της οποίας πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του συνέβη στην Πάτρα, άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. Η περίπτωση του παραμένει υπό έρευνα. Δείτε το σχεδιάγραμμα που αναπαριστά το σημείο στο οποίο έπεσαν οι νεκροί ή τραυματίστηκαν * Η μελέτη αυτή έχει υιοθετηθεί από τη σχετική βιβλιογραφία ως η πλέον |
| Απόπειρα δημιουργίας εμφυλιοπολεμικού κλίματος από Χρυσαυγίτες ΜΥΘΟΣ http://aneksigita-fainomena. ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΚΕ - ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΣΥΜΦΩΝΟ Ε.Λ.Α.Σ. (Ο.Μ.Μ.) και Γερμανικής Ανωτάτης Στρατιωτικής Διοικήσεως Μακεδονίας-Αιγαίου. Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι 1) Καπετάν Κίτσος, Διοικητής 2ου Τάγματος 31ου Συντάγματος Ε.Λ.Α.Σ. ενεργώντας ως αντιπρόσωπος της Ο.Μ.Μ. με εξουσιοδότηση του Μεράρχου XI Μεραρχίας Λασάνη και 2) Ταγματάρχης Έρριχ Φένσκε Διοικητής της μονάδος 31756 Βασιλικών, ως εκπρόσωπος των ενόπλων γερμανικών δυνάμεων της στρατιάς του Αιγαίου, συνελθόντες σήμερα την 1η Σεπτεμβρίου 1944 στο χωριό Λειβάδι περιφερείας Θεσσαλονίκης, συμφωνήσαμε τα εξής. 1- Ό Ε.ΛΑ.Σ. αναλαμβάνει την υποχρέωση να μη εμπόδιση την υποχώρηση του γερμανικού στρατού στην περιοχή της Ο.Μ. 2- Παράλληλα ή Γερμανική Α.Σ.Δ.Μ.Α. υποχρεούται να 3- Ό Ε.ΛΑ.Σ. εγγυάται για τη ζωή των Γερμανών στρατιωτών, πού προσχώρησαν ή θα προσχωρήσουν στις τάξεις του, φτάνει να υποσχεθούν πώς θα πολεμήσουν στο πλευρό του ενάντια σε οποιοδήποτε εχθρό του Λαϊκού Στρατού. 4- Ό Ε.ΛΑ.Σ. δεν φέρει καμιά ευθύνη αν αντιλαϊκές προδοτικές ομάδες επιτεθούν κατά γερμανικών δυνάμεων. 5- Ή Γ.Α.Σ.Δ.Μ.Α. θα παραχώρηση στον Ε.ΛΑ.Σ. βαρύ οπλισμό και ανάλογο πολεμικό υλικό για την εξουδετέρωση των ως άνω ομάδων. 6- Ό Ε.ΛΑ.Σ. με όρους αυτούς και με συνεργασία των βουλγαρικών και αλβανικών Το σύμφωνο αυτό γράφτηκε σε δύο, το ένα στην ελληνική γλώσσα και το παρέλαβε ο Ταγ/ρχης Έρριχ Φένσκε και το δεύτερο στη γερμανική και το παρέλαβε ο καπετάν Κίτσος. Λειβάδι 1-9-1944 Ό αντιπρόσωπος της Ο.Μ.Μ. Για την Γ.Α.Σ.Δ.Μ.Α. (Υπογραφή) (Υπογραφή) Σφραγίς Είναι αλήθεια ότι φαίνεται απίστευτο. Και όμως είναι αληθινό. Αν δεν πιστεύετε κάντε κλικ εδώ και θα δείτε την πρωτότυπη συμφωνία. Εδώ έχουμε και μια μεγέθυνση τμήματος του κειμένου που δείχνει ότι οι Γερμανοί ναζί εμπιστευόντουσαν περισσότερο τους ΕΛΑΣίτες από τα Τάγματα Ασφαλείας!! Γι' αυτό και προτίμησαν να παραδώσουν την Θεσσαλονίκη στους κομμουνιστές και όχι στα Τάγματα! Το πρωτότυπο του εν λόγω μυστικού συμφώνου ΕΑΜ - Γερμανικού Στρατηγείου Θεσσαλονίκης κατατέθηκε από τον Εθνικό Σύνδεσμο ΕΛΑΣιτών Μακεδονίας - Θράκης στην εξεταστική Επιτροπή του ΟΗΕ στην Θεσσαλονίκη. Το πρωτότυπο του ανωτέρω εγγράφου εκτέθηκε στην Έκθεση πειστηρίων, σε φωτοτυπία, μαζί με το πρωτότυπο της πρόσκλησης που απεύθυνε ο Καπετάν Κίτσος προς τον Γερμανό αξιωματικό για την υπογραφή του συμφώνου. Το επίσημο όργανο του ΚΚΕ Νέος Κόσμος (Τεύχος 9ον Σεπτεμβρίου 1950) παραδέχεται ότι το κομμουνιστικό σύνταγμα Χαλκιδικής υπέγραψε συμφωνίες με τους Γερμανούς). Η ανωτέρω συμφωνία ήλθε στο φως τέσσερα και πλέον χρόνια αργότερα παρά του αντιπροσώπου της Ελλάδας κατά την διάρκεια της συζητήσεως του ελληνικού προβλήματος εις την πρώτη Επιτροπή της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, τον Νοέμβριο του 1948. O αντιπρόσωπος της Σοβιετικής Ενώσεως VISHINDKI (Βισίνσκυ), όχι μόνον δεν την αμφισβήτησε στην απάντηση του, αλλά και τόνισε ότι, ορθώς έπραξε το ΕΑΜ να σύναψη τοιαύτη συμφωνία μετά των αποχωρούντων Γερμανών, εφ' όσον σκοπός του ΕΑΜ ήταν να απαλλάξει την Ελλάδα από την παρουσία των Γερμανών και όχι να τους διατηρήσει με μάταιες επιχειρήσεις στην Ελλάδα. ΣΥΜΦΩΝΟ ΚΚΕ - ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΥΜΦΩΝΟ: ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ Η Ιστορία. Τέλος του 1944 οι ΕΛΑΣίτες της Πελοποννήσου αυτή τη φορά, υπογράφουν συνθήκη ειρήνης με τους Γερμανούς (της φοβερής Γκεστάπο παρακαλώ). Μετά τις υπογραφές οι Γερμανοί ζητάνε μια αναμνηστική φωτογραφία. Οι κομμουνιστές αρνούνται. Οι Γερμανοί επιμένουν, λένε ότι οι φωτογραφίες δεν θα διαρρεύσουν και οι ... φοβεροί καπετάνιοι τελικά δέχονται. Ο ένας από τους Γερμανούς (αυτός που ήταν πίσω από τη φωτογραφική μηχανή) κατοικούσε σε ένα επιταγμένο δωμάτιο. Το βράδυ εμφάνισε τις φωτογραφίες (γιατί ήταν αρκετές) και τις άπλωσε σε ένα σχοινί στο δωμάτιο του να στεγνώσουν, Ενώ ήταν απλωμένες χτύπησε η πόρτα. Πήγε να ανοίξει αφήνοντας ανοικτή τη πόρτα του δωματίου του. Από σύμπτωση πήγε και η σπιτονοικοκυρά να δει ποιος είχε έρθει, την ώρα που ο Γερμανός ήταν στη πόρτα και περνώντας από το δωμάτιο είδε τις φωτογραφίες και πήρε μια. Ο Γερμανός δέχτηκε τον προσκεκλημένο του, κουβέντιασαν αρκετή ώρα μαζί. Όταν έφυγε δεν πρόσεξε ότι μια φωτογραφία έλειπε. Αυτή σώθηκε και αυτή βλέπετε τώρα. (Από διήγηση κάτοικου της περιοχής). Το Κείμενο της Συμφωνίας Άνω Κολλίνα 30-3-44 Συνεννόησις Συνήλθωμεν σήμερον την 30-3-44 η S.D. Γερμανική Πολιτική Αστυνομία και ο Αντιπρόσωπος Πελλ. Επιτροπής και Αντ. Επιτρ. Λακωνίας και ο Αντιπρόσωπος του 8ου Συν/τος και αποφασίσαμε τα κάτωθι: Κατόπιν προτάσεως των Γερμανικών Αστυνομικών Αρχών, κατάπαυσιν μέχρι και της 10-4-44 πυρός και εκ μέρους των δύο παρατάξεων, συμπεριλαμβανομένων και των Ταγμάτων Ασφαλείας, μέχρις ότου αποφανθούν και αι δύο ανώτεραι αρχαί περί των προτάσεων των γενομένων παρά των Γερμανικών Αρχών. Αι δύο συμβαλλόμεναι παρατάξεις υποχρεούνται να τηρήσουν τ’ ανωτέρω μέχρι νεωτέρας τελικής αποφάσεως περί την Λακωνίαν και γενικώτερον περί την Πελοπόννησον. Η υπόθεσις θα συζητηθή εις Αθήνας την 9-10-4-44 εκ μέρους και των δύο συμβαλλομένων. Η Ελλάς για τους Έλληνας Ο Διοικητής της Γερμανικής Πολιτ. Αστυνομίας Σπάρτης Ακριβές αντίγραφον Η Φωτογραφία Το Πρωτότυπο (Γερμανικά και Ελληνικά) Η Παρουσίαση των Πρωταγωνιστών Οι δύο γερμανοί: Ο διοικητής της Γκεστάπο Τριπόλεως (αριστερά) και ο διοικητής της Γκεστάπο Σπάρτης (δεύτερος από δεξιά) Ο πρώτος από δεξιά ΕΛΑΣίτης λέγεται Κων/νος Μαρινάκης και θα καταθέσει ενόρκως αργότερα: Κατόπιν της συμφωνίας αυτής διετάχθημεν από τον ΕΛΑΣ να μην προσβάλωμεν ενόπλως τις Γερμανικές φάλαγγες. Εγώ φωτογραφήθηκα την ημέρα εκείνη εις την διακλάδωση των οδών Σπάρτης - Αραχώβης μετά την υπογραφή της συμφωνίας. Επιβεβαίωση από το «Ριζοσπάστη»! (14/5/1944) «Το 8ο σύνταγμα του ΕΛΑΣ Λακωνίας, πιεζόμενο σκληρά, συμφώνησε με τις τοπικές γερμανικές αρχές, αναστολή εχθροπραξιών από 30-3-44 μέχρι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΧΟΛΙΟ Καταρχήν δεν φέρεται ότι υπέγραψε το ΚΚΕ αλλά το ΕΑΜ, που ως γνωστόν υπήρξε συνασπισμός πολλών κομμάτων και εντάχθηκαν σ’αυτό χιλιάδες Έλληνες πατριώτες από την δεξιά μέχρι την αριστερά. Και δεν είναι σίγουρη η γνησιότητα του εγγράφου. Αλλά και γνήσιο να είναι ουδέν μεμπτό υπάρχει, γιατί τέτοιες συμφωνίες μεταξύ αντιμαχομένων στρατευμάτων, κατά την διάρκεια μαχών ή μετά την ήττα κάποιου, διεθνώς είναι αποδεκτές και έχουν τις πηγές τους στην αρχαιότητα. Γνωστές είναι οι συμφωνίες των μερών για κατάπαυση του πυρός και ταφή των νεκρών. Γνωστή είναι από την Ιλιάδα και η επίσκεψη του βασιλιά της Τροίας Πριάμου στο Ελληνικό στρατόπεδο για παραλαβή του πτώματος του νεκρού παιδιού του. Η συμφωνία, αν πραγματικά έγινε, επιβεβαιώνει, ότι οι ακροδεξιοί συνεργάτες των γερμανών, που τώρα σηκώνουν την Ελληνική σημαία στο τζάμπα, στην πραγματικότητα υπήρξαν προδότες. Και όπως λέει η παροιμία «την προδοσία πολλοί ηγάπησαν, τον προδότη ουδείς». Το ίδιο έγινε και με την χούντα, που μετά την προδοσία της Κύπρου, οι αμερικάνοι που τους στήριζαν, μετά την λήξη της αποστολής τους, τους παρέδωσαν στην δικαιοσύνη. Αυτοί που πραγματικά σήκωσαν την Ελληνική σημαία με κίνδυνο για την ζωή τους ήταν ο Μανώλης Γλέζος και ο Σάντας. |
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΠΑΡΤΗ. Με κάθε επισημότητα θα διεξαχθεί και φέτος, την Κυριακή 25/11, ο καθιερωμένος εορτασμός της επετείου της Εθνικής Αντίστασης και επιμνημόσυνη δέηση για τους 118 πατριώτες που εκτελέστηκαν στο Μονοδένδρι από τα στρατεύματα κατοχής, την 26η Νοεμβρίου 1943. ΣΧΟΛΙΟ Στην περίπτωση αυτή κατηγορήθηκε το ΕΑΜ ότι εγκλημάτησε, γιατί έκανε επίθεση στους Γερμανούς, που για την ενέργεια αυτή έγιναν οι εκτελέσεις. Πότε οι ακροδεξιοί ανθέλληνες έχουν δίκιο; |
Απόπειρα δημιουργίας εμφυλιοπολεμικού κλίματος από Χρυσαυγίτες ΜΥΘΟΣ ΣΥΡΙΖαίος σκότωσε ταξιτζή! Του Γιώργου Καρακίτσου (geo.kara@hotmail.com) Σήμερα λοιπόν ήρθε η ώρα να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου. Ξέρω ότι σε πολλούς δεν θα αρέσει η σκέψη μου, για αυτό σας προειδοποιώ από τώρα. Φυσικά, ίσως να κάνω λάθος και η σκέψη μου να είναι και αυτή λάθος. Αλλά όλοι δικαιούμαστε να κάνουμε λάθη! Ξεκινάμε λοιπόν... Πέρυσι στην Πάρο έγινε ένα φρικτό έγκλημα, προηγήθηκε μια ληστεία σε τράπεζα και όπως οι ληστές έβγαιναν από αυτή συνάντησαν έναν ταξιτζή τον οποίο και σκότωσαν. Ο ληστής - δολοφόνος λίγες μέρες πριν είχε δηλώσει σε πασίγνωστο αριστερό site και είχε ευχηθεί να γίνει κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση. Με λίγα λόγια; Είχε παραδεχτεί τις πολιτικές του απόψεις. Δεν τον κατηγορώ για αυτό. Είναι δικαίωμα του καθενός να ψηφίζει και να πιστεύει ότι θέλει. Αλλά όπως καταλαβαίνουμε όλοι από αυτά του τα λόγια ήταν ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά από λίγες μέρες ΚΑΙ κάνει μια ληστεία αλλά ΚΑΙ δολοφονεί έναν αθώο άνθρωπο -που ήμαστε 100% σίγουροι ότι δεν είχε προκαλέσει με τις πολιτικές του πεποιθήσεις- αλλά τότε όλοι μίλησαν για έναν ληστή, για έναν δολοφόνο. Κανένας όμως δεν αναφέρθηκε και πουθενά δεν έγινε τόσος μεγάλος "ντόρος" για τις πολιτικές του Δεν θα πω αν έκαναν καλά ή όχι που δεν είπαν τίποτα, αλλά θα πω πως τα ΜΜΕ ότι δεν τους αρέσει ή ότι δεν τους συμφέρει ξέρουν να το βγάζουν από τη "μέση" πολύ καλά. Επίσης, όλοι θυμόμαστε τον Κορκονέα. Πόσοι από εσάς θυμούνται ότι ήταν μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Δεν θα μπω στην διαδικασία να συγκρίνω τα μέλη του κάθε κόμματος. Ούτε είμαι εγώ που θα δικάσω και θα πω αν τα μέλη της ΧΑ είναι περισσότερο εγκληματίες από τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Το θέμα είναι πως κάθε δολοφόνος έχει μια κομματική ταυτότητα. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι τα μέλη της ΧΑ ίσως να είναι πιο επιρρεπή σε αυτά τα θέματα. Όμως πολλές φορές βλέπουμε μέλη του ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν 10 φορές χειρότερα εγκλήματα και τότε κανείς δεν αναφέρεται στην κομματική ταυτότητα του δράστη. Θα σας θυμίσω το αίσχος της Marfin με 3 θύματα και 1 έγκυο γυναίκα. Επίσης θα σας θυμίσω την δολοφονία του Μανώλη Καντάρη. Πήρα το ρίσκο και έγραψα την γνώμη μου και ελπίζω να καταλάβετε τον συλλογισμό μου και να μην νομίζετε ότι πήρα το μέρος της ΧΑ, απλά βλέπω τα πράγματα σφαιρικά. http://www.candianews.gr/2013/ ΣΧΟΛΙΟ Αυτό το άρθρο είναι απόλυτα συκοφαντικό. Ουδέν σχόλιο απορώ πως δημοσιεύθηκε και δεν επενέβη ο εισαγγελέας . Όσο για την Marfin, δεν είναι περίεργο που δεν εντοπίστηκαν οι ένοχοι; Το υλικό υπάρχει. |
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδειαΜετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο Ενεργό 1941-1944 Ιδεολογία Πατριωτισμός, Κομμουνισμός, Σοσιαλισμός, Αριστερός εθνικισμός, Αντιφασισμός Ηγέτες Γιώργης Σιάντος Αλέξανδρος Σβώλος Ηλίας Τσιριμώκος Σύμμαχοι Σοβιετική Ένωση Αντίπαλοι Δυνάμεις κατοχής, Δοσίλογη κυβέρνηση, ΕΟΕΑ, ΕΚΚΑ Το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ) ιδρύθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου του 1941 στην κατεχόμενη τότε Αθήνα, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ. Είχε προηγηθεί η ίδρυση άλλων οργανώσεων, όπως η «Ελευθερία» στη Θεσσαλονίκη (15 Μαΐου 1941), η «Εθνική Αλληλεγγύη» στην Αθήνα (28 Μαΐου 1941), το «Πατριωτικό Μέτωπο» στα Γιάννενα (2 Ιουνίου 1941) κ.α. Πίνακας περιεχομένων 1 Ιστορία 1.1 Το ιδρυτικό κείμενο του ΕΑΜ 1.2 Η δράση του ΕΑΜ 1.3 Δεκεμβριανά 2 Πηγές 3 Προτεινόμενη βιβλιογραφία Ιστορία Οι κινήσεις για την ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου είχαν αρχίσει πολύ νωρίτερα από την 27 Σεπτεμβρίου. Στις πρώτες μέρες του Ιουλίου του 1941 το ΚΚΕ διοργάνωσε την 6η του Ολομέλεια. Μια από τις αποφάσεις αυτής της Ολομέλειας ήταν «...να οργανώσει τις δυνάμεις της λαϊκής εξέγερσης για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση της Ελλάδας». Η συνέχιση της πολιτικής εναντίον του Άξονα άρχισε με την αποστολή της επιστολής του Νίκου Ζαχαριάδη, από τις φυλακές της Κέρκυρας, όπου καλούσε τον Ελληνικό λαό, ως Γ.Γ. του ΚΚΕ, να αντισταθεί στην εισβολή[1]. Με βάση αυτή την απόφαση της Ολομέλειας, το ΚΚΕ εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία μεταξύ των άλλων έγραφε ότι «...καλεί τον ελληνικό λαό, όλα τα κόμματα και τις οργανώσεις του σ' ένα εθνικό μέτωπο της απελευθέρωσης». Μετά από αυτή την απόφαση, η ηγεσία του ΚΚΕ άρχισε τις επαφές με τους αρχηγούς των υπολοίπων κομμάτων. Η αρχική όμως προσπάθεια δεν έφερε καμιά θετική ανταπόκριση. Όλοι έκριναν ως μη απαραίτητη, ως και μάταιη (λόγω της στρατιωτικής δύναμης της Ναζιστικής Γερμανίας) μια τέτοια αντιστασιακή κίνηση. Η ηττοπάθεια, με κάποιες εξαιρέσεις, και η άρνηση να προχωρήσουν σε οργανωμένη αντίσταση ήταν το συναίσθημα που διακατείχε τότε τους αρχηγούς όλων των κομμάτων [2] Χαρακτηριστική είναι η συνομιλία που είχε ο Θανάσης Χατζής μαζί με τον δημοσιογράφο του Ριζοσπάστη Κώστα Βιδάλη (δολοφονήθηκε στη Λάρισα από τους άνδρες του αντικομουνιστή Σούρλα), με τον αρχηγό του κόμματος των Συντηρητικών Φιλελευθέρων, Στυλιανό Γονατά, όπως αναφέρεται στο τετράτομο έργο του πρώτου «Η νικηφόρα επανάσταση που χάθηκε»: ο Γονατάς φέρεται να τους είπε ότι «...αυτό είναι καθαρή τρέλα» και τους προειδοποίησε ότι αν προχωρήσουν στην ίδρυση αυτής της οργάνωσης, θα καλέσει τους αξιωματικούς να οργανώσουν στρατιωτικά τμήματα, κάτω από τον Τσολάκογλου, για να συντρίψουν την «ανταρσία» αυτή, όπως τη χαρακτήρισε. Στα μέσα του Ιουλίου του 1941, το ΚΚΕ έκανε μια δεύτερη προσπάθεια επαφών. Η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος συναντήθηκε με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς και συζήτησε μαζί τους. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο, με εξαίρεση τρία κόμματα που δέχθηκαν να συμπορευτούν με την απόφαση του ΚΚΕ: το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Αγροτικό Κόμμα και η Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας. Οι αντιπροσώποι των τεσσάρων αυτών κομμάτων αποφάσισαν να προχωρήσουν στην ίδρυση του «Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου». Το ιδρυτικό κείμενο του ΕΑΜ Στις 27 Σεπτεμβρίου του 1941 σε μια μικρή οικία, λίγο πιο πάνω από το τέρμα της οδού Ιπποκράτους, οι τέσσερις αντιπρόσωποι συναντήθηκαν μυστικά και υπέγραψαν το Ιδρυτικό της οργάνωσης. Οι υπογράψαντες το Ιδρυτικό ήταν οι: Ονοματεπώνυμο Πολιτικό κόμμα Λευτέρης Αποστόλου ΚΚΕ Χρήστος Χωμενίδης Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας Ηλίας Τσιριμώκος Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας Απόστολος Βογιατζής Αγροτικού κόμματος Ελλάδας Όπως αναφέρεται στο Ιδρυτικό κείμενο, σκοπός του ΕΑΜ ήταν «...η απελευθέρωση του Έθνους από τον ξένο ζυγό...» και «...η κατοχύρωση του κυριαρχικού δικαιώματος του ελληνικού λαού, όπως αποφανθεί περί του τρόπου της διακυβερνήσεώς του...». Στο Ιδρυτικό επίσης αναφερόταν ότι «...το ΕΑΜ θα ασχοληθεί με την διατήρηση ακμαίου του απελευθερωτικού πνεύματος του ελληνικού λαού [...] με την εξασφάλιση κατά το δυνατόν μιας συνεργασίας με τους άλλους λαούς οι οποίοι αγωνίζονται κατά των δυνάμεων του Άξονος...».[3] Επίσης, μέσα από το Ιδρυτικό, οι ηγέτες του ΕΑΜ δήλωναν ότι «Εις το ΕΑΜ γίνεται ισοτίμως δεκτόν παν άλλο κόμμα ή Οργάνωση που δέχεται τας αρχάς του παρόντος Ιδρυτικού, ως και να εργασθεί διά την επιτυχίαν των σκοπών του ΕΑΜ...». Η δράση του ΕΑΜ Μνημείο για το ΕΑΜ στα Άνω Λιόσια Με την κυκλοφορία του Ιδρυτικού, οι αρχηγοί των κομμάτων που δεν δέχτηκαν να συμμετάσχουν στην ίδρυση του ΕΑΜ, βρέθηκαν προ τετελεσμένου γεγονότος. Υπήρξαν ποικίλες αντιδράσεις. Το ΕΑΜ προχώρησε στην πραγματοποίηση των σχεδίων του. Στις 10 Οκτωβρίου του 1941 έκανε την επίσημη εμφάνισή του με ένα Διάγγελμα-Μανιφέστο «προς τον ελληνικό λαό, προς όλους τους Έλληνες που η καρδιά τους χτυπάει για το ξεσκλάβωμα της πατρίδας...», όπως έγραφε. Καλούσε σε ξεσηκωμό, ένταξη στο ΕΑΜ και πόλεμο εναντίον του στρατού κατοχής: «...Ο αγώνας δεν θα είναι εύκολος, μα το έπαθλό του αξίζει κάθε θυσία. Και το έπαθλο αυτό θα είναι μια Νέα Ελλάδα, ελεύθερη και ανεξάρτητη, κτήμα του λαού της...». Πολύ σύντομα κάτω από τις τάξεις του βρίσκεται μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Στις 28 Οκτωβρίου του 1941 με εντολή του ΕΑΜ ο λαός της Αθήνας, ο οποίος ήταν και εξαθλιωμένος από την κατοχική πείνα, βγήκε στους δρόμους για να πανηγυρίσει το έπος του ελληνικού λαού στα βουνά της Αλβανίας. Ακολούθησαν απεργίες και άλλες κινητοποιήσεις που έκαναν τους κατακτητές να καταλάβουν ότι απέναντί τους πλέον είχαν ένα ξεσηκωμένο έθνος. Ο χειμώνας του 1942 σκότωσε στους δρόμους της Αθήνας πάνω από 250 χιλιάδες ανθρώπους από την πείνα, εξαιτίας της δέσμευσης προμηθειών από τον κατοχικό στρατό. Το ΕΑΜ συνέχισε και άπλωσε τη δράση του σε όλη την Ελλάδα, προχωρώντας επίσης στον ένοπλο πλέον αγώνα με τον κλάδο του ΕΛΑΣ. Το Μάιο του 1942 ο Άρης Βελουχιώτης μαζί με άλλους εννέα συντρόφους του έκανε την εμφάνισή του στη Δομνίστα της Ευρυτανίας και μίλησε για τον ένοπλο αγώνα που ξεκίνησε ο ΕΛΑΣ. Παράλληλα με τον ένοπλο αγώνα του ΕΛΑΣ, το ΕΑΜ ξεκίνησε την προσπάθειά του για δημιουργία κράτους (το οποίο στη μετέπειτα φρασεολογία Η δράση του ΕΑΜ όμως στις απελευθερωμένες περιοχές χαρακτηρίστηκε και από συγκρούσεις με τις υπόλοιπες οργανώσεις, όπως με την Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση του Ψαρρού, αλλά και με τον ΕΔΕΣ του στρατηγού Ζέρβα, με την αιτιολογία για τους μεν πρώτους ότι είχαν κακοποιό δράση στην περιοχή που ήλεγχε ο ΕΛΑΣ, για τους μεν δεύτερους ότι η δράση του ΕΛΑΣ ήταν αντεθνική. Δεκεμβριανά Κύριο λήμμα: Δεκεμβριανά Μνημείο εκτελεσθέντων από τους ναζί Αντιστασιακών μελών του ΕΑΜ στη Ζάκυνθο Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από την κατοχική κυβέρνηση μετά από συνεννόηση με τον Γεώργιο Παπανδρέου και την κυβέρνηση του Καΐρου αποφασίστηκε να δημιουργηθεί μια Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας με την συμμετοχή 6 ΕΑΜίτων υπουργών. Αφ'ότου ξεκίνησαν οι εργασίες της νέα κυβέρνησης, με την βοήθεια των Άγγλων που είχαν στείλει τον στρατηγό Ρόναλντ Σκόμπι μαζί με πολλές στρατιωτικές δυνάμεις, αποφασίστηκε πως έως τις 10 Δεκεμβρίου θα πρέπει να έχουν αποστρατευτεί τόσο ο ΕΛΑΣ όσο και ο ΕΔΕΣ. Ωστόσο το ΚΚΕ έκρινε πως κρυφός σκοπός της νέας κυβέρνησης ήταν να κυνηγήσει με τις βρετανικές δυνάμεις το άοπλο ΕΑΜ και να το εξαρθρώσει. Στις 20 Νοεμβρίου το Πολιτικό Γραφείο, όργανο του ΚΚΕ, αποφάσισε να αντιδράσει στην απόφαση αυτή, διοργανώνοντας αντιβρετανικά συλλαλητήρια προσπαθώντας να πείσει την κυβέρνηση να αποσύρει τους Βρετανούς στρατιώτες επί ελληνικού εδάφους. Οι διαπραγματεύσεις ναυάγησαν στις 28 Νοεμβρίου και στις 1 Δεκεμβρίου οι υπουργοί του ΕΑΜ αποσύρθηκαν διαμαρτυρόμενοι από την Στις 3 Δεκεμβρίου του 1944 διοργανώνεται ένα συλλαλητήριο από το ΕΑΜ με αίτημα την αποχώρηση των Άγγλων στρατιωτών στην πλατεία συντάγματος. Η συμμετοχή στο συλλαλητήριο ήταν μεγάλη με πάνω από 100.000 πολίτες (κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν αυτό τον αριθμό στις 500.000). Το συλλαλητήριο διαλύθηκε βιαίως από τις δυνάμεις ασφαλείας που άνοιξαν πυρ με πραγματικά πυρά σκοτώνοντας 30 ανθρώπους και τραυματίζοντας άλλους 148. Για το πως ξεκίνησαν οι πυροβολισμοί υπάρχουν τρεις εκδοχές, α)Ένας από το πλήθος πυροβόλησε αναγκάζοντας τις δυνάμεις ασφαλείας να απαντήσουν, β) πυροβόλησε η αστυνομία ακολουθώντας οδηγίες, και γ) πυροβόλησαν Άγγλοι ακολουθώντας οδηγίες προς εξάρθρωση του ΕΑΜ. Στις 4 Δεκεμβρίου μετά τις κηδείες των θυμάτων, έγινε και άλλο συλλαλητήριο όπου και αυτό διαλύθηκε βιαίως με νεκρούς. Ο Γεώργιος Παπανδρέου υπέβαλε την παραίτησή του η οποία δεν έγινε δεκτή από τους Άγγλους. Η σύγκρουση γενικεύτηκε καθώς ο ΕΛΑΣ αντιδρώντας στην ένοπλη καταστολή των διαδηλώσεων εισήλθε στην Αθήνα έχοντας στον έλεγχο του όλη την πόλης εκτός του κέντρου. Στο αντίθετο στρατόπεδο Έλληνες πιστοί στην κυβέρνηση Παπανδρέου, και αντικομουνιστές τάχθηκαν υπέρ των Βρετανών υπό της διαταγές του Σκόμπι. Ακολούθησαν πολλές μάχες με μεγάλες απώλειες. Η ενίσχυση όμως των Άγγλων με εφεδρικές δυνάμεις από την Ιταλία έγειρε την πλάστιγγα υπέρ τους. Μετά την επίσκεψη του Τσώρτσιλ στις 25 Δεκεμβρίου, ο βασιλιάς στις 30 Δεκεμβρίου διόρισε τον Δαμασκηνό ως αντιβασιλέα. Στις 3 Ιανουαρίου του 1945 ο Γεώργιος Παπανδρέου παραιτείται από την πρωθυπουργία και τη θέση του παίρνει ο Νικόλαος Πλαστήρας χωρίς τη συμμετοχή ΕΑΜίτων υπουργών. Στις 5 Ιανουαρίου ο ΕΛΑΣ εγκαταλείπει την Αθήνα καθώς οι απώλειες του δεν του επέτρεψαν την συνέχιση του αγώνα έναντι στις βρετανικές και εγχώριες μη κομμουνιστικές δυνάμεις. Ακολούθησε στις 11 Ιανουαρίου η υπογραφή ανακωχής, και 12 Φεβρουαρίου η Συμφωνία της Βάρκιζας, με την οποία παραδόθηκε μέρος του οπλισμού και διαλύθηκε ο ΕΛΑΣ. Με τη μη εφαρμογή όμως των όρων της συμφωνίας, άνοιξε ο δρόμος για διώξεις και αντεκδικήσεις εναντίον κομμουνιστών. Ο Άρης Βελουχιώτης (που καταδικάστηκε και διαγράφηκε από το ΚΚΕ ως "ύποπτο και τυχοδιωκτικό στοιχείο") συνέχισε την αντίσταση εναντίον των Άγγλων, της νέας κυβέρνησης και των ταγμάτων Ασφαλείας που επάνδρωναν πλέον τον Εθνικό Στρατό. Στις 15 Ιουνίου 1945 αυτοκτόνησε, όταν περικυκλώθηκε από τάγμα εθνοφυλακής, στην Χαράδρα του Φάγκου. Το ΕΑΜ με πρωτοβουλία του ΚΚΕ διαλύθηκε το 1946. Πηγές ↑ Γιώργος Πετρόπουλος, Νίκος Ζαχαριάδης: Ιστορικά Διηγήματα - Ιστορικές Απαντήσεις ↑ Kostas Myrsiades, Cultural Representation in Historical Resistance: Complexity and Construction in Greek Guerrilla Theater, Bucknell University Press 1999, σελ.25, ISBN 978-0-8387-5407-8 ↑ Το ιδρυτικό κείμενο του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) Πηγή: ΣΤ ΑΡΜΑΤΑ! ΣΤ ΑΡΜΑΤΑ! Χρονικό της Εθνικής Αντίστασης 1940-1945 σ.567-568 ↑ Σκουλάτου, Β., Δημακόπουλου, Ν. & Κόνδη, Σ., Ιστορία Νεότερη και Σύγχρονη, σελ. 269-291, Κεφάλαιο ΚΖ, Τόμος ΙΔ, Αθήνα 1977 Προτεινόμενη βιβλιογραφία Lars Baerentzen, Η λαϊκή υποστήριξη του ΕΑΜ στο τέλος της Κατοχής, Μνήμων 9 (1984),σελ.157-173 Τασούλα Βερβενιώτη, Οι υποδειγματικές διμοιρίες ανταρτισσών ΕΛΑΣ–ΕΠΟΝ στη Μακεδονία» στο Μακεδονία και Θράκη, 1941–1944. Κατοχή–Αντίσταση–Απελευθέρωση, Διεθνές Συνέδριο: 'Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου και Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, σ. 311–322. Θεσσαλονίκη: ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, 1998 Τασούλα Βερβενιώτη, «Η Πόλη σε καθεστώς νομιμοποιημένης παρανομίας. Αθήνα 1941–1949» στο Πρακτικά του Β’ Διεθνούς Συνεδρίου Η πόλη στους Νεότερους χρόνους. Μεσογειακές και Βαλκανικές όψεις (19ος– 20ος αι.), σ. 521–542. Αθήνα: Εταιρεία Μελέτης Νέου Ελληνισμού,2000 Τασούλα Βερβενιώτη, Η Γυναίκα της Αντίστασης. Η Είσοδος των γυναικών στην πολιτική. Αθήνα: Εκδόσεις Οδυσσέας,1994 |
Η σημερινή χρήση της λέξης Εθνικισμός αναφέρεται στον εθνικό ή θρησκευτικό εθνικισμό. Ωστόσο, οι πολιτικοί επιστήμονες τείνουν να ερευνούν ακραίες μορφές εθνικισμού που σχετίζονται με στρατιωτικά επιθετικά ή αποσχιστικά καταπιεστικά καθεστώτα, που δεν δρουν πάντοτε ή σχεδόν συνήθως για προώθηση των εθνικών ιδεωδών και λαϊκών συμφερόντων, αλλά συμφερόντων κάποιας οικονομικής, πολιτικής ή στρατιωτικής τάξης ή θρησκείας. Βλέπε τους εμφυλίους πολέμους στις Αραβικές χώρες. Δεν γίνονται για να ωφεληθεί ο λαός, αλλά κάποια θρησκευτική τάση πχ Σιήτες εναντίον Σουνιτών, ινδουιστές εναντίον βουδιστών, στην Ιρλανδία καθολικοί εναντίον διαμαρτυρομένων. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου