«Άλλαξε τον κόσμο, το ‘χει ανάγκη»
Χρειάζονται πολλά τον κόσμο για ν’ αλλάξεις
Οργή και σκληρότητα, γνώση κι αγανάκτηση
Γρήγορη επέμβαση, βαθύς στοχασμός
Ψυχρή ανοχή, ατέλειωτη καρτερικότητα,
Μονάχα διδασκόμενοι απ’ την πραγματικότητα,
μπορούμε την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε.
Μπ. Μπρεχτ
Δε διαλέξαμε τυχαία τον στίχο-κάλεσμα του Μπρεχτ για σύνθημα του 39ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή», που έχει ξεκινήσει το ταξίδι του σε όλη τη χώρα και που φέτος θα πραγματοποιηθεί και στη Νάξο, στις 12 Αυγούστου.
Αυτός ο κόσμος, αυτή η κοινωνία πρέπει να αλλάξει, είναι ανάγκη να αλλάξει. Για να βρει ο άνεργος μεροκάματο, για να σταματήσει να τρέμει το φυλλοκάρδι του ανασφάλιστου, για να είναι η δουλειά δικαίωμα για όλους κι όχι «ευκαιρία» με το πιστόλι στον κρόταφο, για να ‘χει ο νέος μέλλον, για να κοπεί το χέρι όσων ετοιμάζονται να στείλουν σε νέους πολέμους τους λαούς για να αυγαταίνουν τα κέρδη τους. Πρέπει να ‘ρθουν τα πάνω-κάτω.
Το καπιταλιστικό σύστημα έχει σαπίσει, όσο θα υπάρχει, θα γεννάει κρίσεις, φτώχεια, καταστολή, σκοταδισμό και φασίστες, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και μακελειά για τους λαούς.
Αυτός ο κόσμος, όχι μόνο πρέπει να αλλάξει, αλλά και μπορεί να αλλάξει. Με την εργατική τάξη και το λαό, με τη νεολαία των εργατικών-λαϊκών οικογενειών, μπροστάρηδες και πρωταγωνιστές στον αγώνα για τα σύγχρονα δικαιώματα και τις ανάγκες τους, για τη δική τους εξουσία και οικονομία.
Κυρίως όμως διαλέξαμε αυτό το σύνθημα γιατί οι κομμουνιστές ξέρουμε και πώς αλλάζει ο κόσμος αυτός. Αυτό το δρόμο, που με μεγαλύτερη ακρίβεια και επάρκεια ανέδειξε το Κόμμα μας και με το νέο Πρόγραμμά του που ψήφισε στο 19ο Συνέδριο, θέλουμε να φωτίσουμε και μέσα από το Φεστιβάλ μας. Αυτόν το δρόμο με τις μεγάλες απαιτήσεις του, βάδισε το Κόμμα μας από την ίδρυση του πριν 95 χρόνια αλλά και η ΚΝΕ που φέτος συμπληρώνει τα 45 χρόνια ζωής και δράσης στο πλευρό του ΚΚΕ. Γι’ αυτό και σήμερα είμαστε πιο ώριμοι, πιο ικανοί να φωτίσουμε τη διέξοδο για την εργατική τάξη και τα παιδιά της, το δρόμο της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, της οικοδόμησης της νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού.
Όντως, χρειάζονται πολλά για να αλλάξει ο κόσμος…
Οργή και σκληρότητα…
Γιατί αυτός ο κόσμος δεν αλλάζει με παρακάλια στους εκμεταλλευτές, με το να ρίχνουμε συνεχώς τις απαιτήσεις μας δουλεύοντας πότε χωρίς ένσημα, πότε για λιγότερα κι όλο λιγότερα, πότε απλήρωτοι για μήνες, απλά για να ‘χουμε μια δουλειά κι ύστερα ξανά στην ανεργία, στο σαράκι, στην ανασφάλεια για το τι ξημερώνει. Γιατί για μας δεν είναι «ευκαιρίες» αλλά δικαιώματα η δουλειά, η μόρφωση, ο πολιτισμός, οι διακοπές. Είναι δικαίωμα των εργαζομένων και των παιδιών τους να απολαμβάνουν τον τεράστιο πλούτο που παράγουν και που τους κλέβουν. Γι’ αυτό και είμαστε οργισμένοι με αυτούς που μας στερούνε αυτά τα δικαιώματα για να αυγαταίνουν τα κέρδη τους και να διαιωνίζουν την εξουσία τους. Έχουμε οργή και μίσος για τους εκμεταλλευτές μας. Μαζί τους δε θα βρεθεί ποτέ και τίποτα που να μας ενώνει!
Γνώση κι αγανάκτηση…
Γιατί η «τυφλή» αγανάκτηση, είναι βούτυρο στο ψωμί των καπιταλιστών και των ανθρώπων τους για να μπερδεύουν την εργατική τάξη και το λαό, να τους χωρίζουν και να τους διασπάνε, να τους ξεγελάνε και να τους κοροϊδεύουν. Γιατί οι καπιταλιστές και οι άνθρωποί τους μπορεί σήμερα να σκοντάφτουν στα αδιέξοδα που το ίδιο το σύστημα γεννάει, μπορεί να ζορίζονται να διαχειριστούν την καπιταλιστική κρίση, αλλά έχουν εφεδρείες και πείρα, εναλλακτικά σενάρια, κόμματα, ανθρώπους και σχέδια στο συρτάρι, έτοιμα να ενσωματώνουν την τυφλή αγανάκτηση, να απογοητεύουν όποιον αγωνίζεται στα τυφλά, να ισοπεδώνουν συνειδήσεις. Χωρίς γνώση, σχέδιο, γερή οργάνωση, ακόμα και ο ενθουσιασμός γίνεται πυροτέχνημα, ακόμα και η τίμια αγανάκτηση δίνει χρόνο και ανάσες ζωής στον αντίπαλο, για να περνάει τα αντιδραστικά σχέδιά του, να θωρακίζει την εξουσία του, να αναδιατάσσει το πολιτικό του σύστημα και τα στηρίγματά του, στο όνομα μάλιστα του λαού.
Γρήγορη επέμβαση…
Για κάθε λαϊκό πρόβλημα και ανάγκη, για να ανακοπεί η επίθεση στη ζωή και τα δικαιώματα του λαού, για να κερδίζεται και το πιο μικρό που μπορεί να κερδηθεί σήμερα. Παντού μπροστά, μαχητές, με τις πρωτοπόρες θέσεις του Κόμματος για όλα τα ζητήματα, με την συνολική πρόταση εξουσίας μας, με την πρωτοπόρα στάση και δράση να ανοίγουμε δρόμους στο μυαλό και τη συνείδηση, στην οργάνωση. Ώστε μέσα από τον καθημερινό αγώνα για να αποκρουστούν τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα, να συγκεντρώνονται δυνάμεις, να αποκτάνε αντοχή και πείρα, να ξεδιπλώνεται η αντεπίθεση του λαού απέναντι στα μονοπώλια και την εξουσία τους, τις ενώσεις τους. Για να δυναμώνει η κοινωνική συμμαχία των εργατών, των αγροτών, των φτωχών αυτοαπασχολούμενων, των νέων, το πανίσχυρο ποτάμι που θα σαρώσει την εξουσία των μονοπωλίων, θα κατακτήσει την εργατική εξουσία.
Βαθύς στοχασμός…
Γιατί δεν αρκούν όσα βλέπει κανείς στην επιφάνεια. Γιατί θέλει μελέτη και στέρεα γνώση, συνεχή προσπάθεια για να βλέπεις μπροστά, να μελετάς τον αντίπαλο, τα αδιέξοδα και τις τάσεις του συστήματος της εκμετάλλευσης, την εξέλιξη της καπιταλιστικής κρίσης, τον τσακωμό των καπιταλιστών για τα μίγματα διαχείρισης που πρέπει να ακολουθήσουν, την ένταση της κρατικής και εργοδοτικής βίας και καταστολής, τα σχέδια για το χτύπημα του λαϊκού κινήματος και του Κόμματος, την όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα στα μονοπώλια και τα καπιταλιστικά κράτη, που γεννάει νέες εστίες πολεμικών συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων.
Ώστε κάθε νέος από λαϊκή οικογένεια να βλέπει πιο καθαρά που πάνε τα πράγματα και οι εξελίξεις, ποια πρέπει να είναι η δική του στάση. Για να ψάξει τη ρίζα των προβλημάτων, τις αιτίες τους, ποια τάξης τα συμφέροντα εξυπηρετεί ο καθένας. Ούτε ένας νέος να μην παρασύρεται πχ από τις ψεύτικες ελπίδες που καλλιεργεί η κυβέρνηση, ότι η ανάπτυξη και οι επενδύσεις των καπιταλιστών μπορούν τάχα σε κάτι να ωφελήσουν τους εργαζομένους που θα δουλεύουν και σε περίοδο ανάπτυξης με μισθούς πείνας, και με την ανεργία στα ύψη. Ούτε ένας νέος να μη δεχτεί ως διέξοδο την «παραγωγική ανασυγκρότηση» που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, ανασυγκρότηση δηλαδή του συστήματος για να ανακάμψει η κερδοφορία των μονοπωλίων με τσακισμένο το λαό. Να μην τσιμπήσει στα «σχέδια β», τα εναλλακτικά σενάρια που οι καπιταλιστές και τμήματα της αστικής τάξης φυλάνε στα συρτάρια τους. Ούτε ένας νέος να μην τσιμπάει στην «αντισυστημική» μάσκα που φοράνε οι ναζί της Χρυσής Αυγής, τα σκυλιά του συστήματος που θέλουν το λαό γονατισμένο για χάρη των αφεντικών που τους ταΐζουν.
Ψυχρή ανοχή, ατέλειωτη καρτερικότητα…
…με τους ανθρώπους του λαού, με τα παιδιά της εργατικής τάξης. Γιατί ξέρουμε καλά πως χρειάζονται πολλά -και όχι μόνο από εμάς- για να αλλάζουν οι συνειδήσεις, για να κερδίζεται έστω και μια συνείδηση στην υπόθεση της ταξικής πάλης, σε καιρούς δύσκολους, που φυσάει κόντρα, που απ’ όλες τις μεριές φωνάζουν στο νέο άνθρωπο «να κάτσει φρόνιμα», να σκύψει το κεφάλι.. Γιατί δεν μας τρομάζει η δουλειά μυρμηγκιού, η καθημερινή, βασανιστική δουλειά για να πιστεύει ο λαός στη δύναμη και στο δίκιο του, για να σπάνε τα ψέματα των εκμεταλλευτών πως τάχα «δεν αλλάζει τίποτα», «πως έξω από την ΕΕ θα χαθούμε», πως χωρίς τους εκμεταλλευτές τους οι εργαζόμενοι πάνε χαμένοι. Υπομονετική, καθημερινή, επίμονη δουλειά για να φωτίζουμε τις τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα για να καλυφθούν οι λαϊκές ανάγκες με την εξουσία και την οικονομία στα χέρια του λαού, με κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία. Για να αναδεικνύεται μέσα από τους τόνους λάσπης και ψεμάτων, η τεράστια προσφορά στους λαούς και τους εργαζομένους του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε στην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες, για να μην περνάει το ψέμα και η παραχάραξη της ιστορίας που γράψαν οι λαοί.
Σύλληψη του μέρους και σύλληψη του όλου…
… γιατί κάθε πρόβλημα θέλει απάντηση και δράση συγκεκριμένη. Αλλά και γιατί σήμερα, η ίδια η ζωή δείχνει ότι δεν υπάρχει ούτε ένα πρόβλημα που να μη συνδέεται με το γενικό πολιτικό πρόβλημα, αυτό της εξουσίας, το ποιος έχει στα χέρια του την εξουσία και τα μέσα παραγωγής.
Γιατί δεν αρκεί να βλέπει ο καθένας το δέντρο του δικού του προβλήματος. Υπάρχει το δάσος της ταξικής εκμετάλλευσης που προσπαθούν να το κρύψουν με χιλιάδες τρόπους.
Οι καπιταλιστές ξέρουν ότι απέναντί τους μπορεί να βρεθεί ένας γίγαντας, που άμα θεριέψει δεν το συγκρατά καμιά αλυσίδα. Και αυτός ο γίγαντας είναι η οργανωμένη και αποφασισμένη εργατική τάξη με τους συμμάχους της.
Τρέμουν, όπως ο διάολος το λιβάνι, την ταξική ενότητα, τη δράση της τάξης μας για να απαλλαγούμε από το βραχνά της εκμετάλλευσης. Φοβούνται και μόνο στην ιδέα να γίνει πράξη το σύνθημα «όλοι για έναν και ένας για όλους», να φουντώσει το ποτάμι της ταξικής ενότητας και αλληλεγγύης.
Μονάχα διδασκόμενοι απ’ την πραγματικότητα, μπορούμε την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε
Γιατί ο λαός και η νεολαία έχουν πείρα. Γιατί μπορούν και πρέπει να αξιοποιήσουν την πείρα αυτή, να βγουν μπροστά για όσα χρειάζονται. Την αναμονή, τον εφησυχασμό, τις αυταπάτες τα έχουν ζήσει. Έχουν ακούσει πολλές φορές εύκολες, μεγάλες, μα κούφιες τελικά κουβέντες. Να μην τους πιστέψει κανείς!
Ο καπιταλισμός έχει πλέον παρασαπίσει και στο διάβα του, χρόνο με το χρόνο, θα σαρώνει κι άλλο τις ζωές τις δικιές μας και των οικογενειών μας, θα γεννάει κρίσεις, πολέμους και φτώχεια.
Ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός, ο σκοπός ύπαρξης και δράσης του ΚΚΕ, είναι το μοναδικό πραγματικά καινούριο της εποχής μας.
Είναι ανάγκη της εποχής μας.
ΔΕΥΤΕΡΑ 12 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
ΠΡΟΦΕΣΤΙΒΑΛΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗ ΝΑΞΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου