Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΗΛΩΝΕΙ ΠΑΡΟΥΣΑ την Κυριακή 18 Μάρτη

Άρθρο του Γερμανού Καπίρη

 Παραμένει ζωντανή και η μεγαλύτερη στον πολιτικό χάρτη της χώρας.

Έχει ιστορία μακρά και φωτεινή… έχει παρελθόν κ μέλλον…

Έχει βγάλει ηγέτες μεγάλους και έχει «δεξαμενή» ανθρώπινου δυναμικού να βγάλει πολλούς ακόμα…

Έχει σελίδες δόξας και περηφάνιας για τον λαό μας όπως έχει και κακές στιγμές…

Δεκάδες φορές οι «ένθεν και ένθεν» επιβουλεύτηκαν τη συνοχή της… την ύπαρξη της…

Απέτυχαν πάντα και το ίδιο θα τους συμβεί και τώρα…

Αισθήματα δικαιολογημένης οργής αγανάκτησης απογοήτευσης δε θα καθορίσουν το μέλλον αυτής της παράταξης.

Υπάρχουν άλλοι… πολλοί τρόποι… για να πάνε εκεί που πρέπει… να «τιμωρηθούν» οι υπεύθυνοι για την κακή πορεία…

Έχουν ονοματεπώνυμο οι «ένοχοι» της κρίσης…. Της απίστευτης δοκιμασίας του Ελληνικού λαού και δεν θα

τους δοθεί συγχωροχάρτι…

Η παράταξη δε φταίει σε τίποτα… τα εκατομμύρια πολιτών και στελεχών που την απαρτίζουν δεν είναι συνένοχοι…

Αυτή η παράταξη είναι ήταν και θα είναι η εγγύηση για την ομαλή πορεία του τόπου για το αύριο των παιδιών της Ελλάδας

Αυτή την εγγύηση θα κατοχυρώσουν την Κυριακή 18 Μάρτη εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών… οπαδών και φίλων… με την παρουσία τους στις κάλπες…

Σήμερα εκφραστής αυτής της μεγάλης σιωπηλής πλειοψηφίας είναι το ΠΑΣΟΚ… χτες ήταν πολιτικοί σχηματισμοί με άλλη ονομασία… αύριο μετά από χρόνια θα είναι άλλος πολιτικός φορέας με άλλο όνομα. Μικρή σημασία το όνομα μέσα στους αιώνες.

Σήμερα αδιαφιλονίκητος, με συντριπτική πλειοψηφία ηγέτης αυτής της παράταξης αναδεικνύεται ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος μετά από κάποια χρόνια θα ναι άλλος. Την παρουσία όλων των δημοκρατικών πολιτών που πίστεψαν και πιστεύουν στις αξίες της δημοκρατίας, της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας δεν έχει ανάγκη μόνο το ΠΑΣΟΚ ούτε μόνο ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος που το όνομα του θα παίξει μόνο του στην κάλπη. Την έχει ανάγκη η δημοκρατική παράταξη, οι πολιτικές ρίζες της που είναι απλωμένες στις καρδιές γενεών πολλών του Ελληνικού λαού, την έχει ανάγκη ο τόπος για να μπορέσει να ξαναβρεί τον βηματισμό του στο αβέβαιο αύριο του πλανήτη.

Η εύκολη λύση- διέξοδος για τον αγανακτισμένο το οργισμένο τον απογοητευμένο δημοκρατικό πολίτη είναι να πει «δεν πάω στην κάλπη…. Δε συμμετέχω». Δικαιολογημένος; ΝΑΙ. Κερδισμένος; ΟΧΙ. Λιγότερο εύκολη λύση να πει δεν ψηφίζω ξανά την παράταξη που όλη μου τη ζωή πίστεψα … υπηρέτησα λιγότερο ή περισσότερο. Δικαιολογημένος; ΝΑΙ κατά κάποιο τρόπο. Κερδισμένος ποιός; Ο ίδιος; η δημοκρατία; ο τόπος; Δυστυχώς κανένας… Ούτε ο ίδιος, ούτε η δημοκρατία, ούτε ο τόπος. Η δύσκολη και ως εκ τούτου ωφέλιμη λύση είναι να σκεφτεί να λειτουργήσει ως πολιτικό ον κ όχι σαν προδομένος, σαν αγανακτισμένος πολίτης. Τα ερωτήματα θα στέκουν αμείλικτα και μέχρι την Κυριακή το πρωί αλλά και μετά απ αυτών πάνω από τον κάθε δημοκρατικό πολίτη που έχει πάρει την απόφαση του «εν βρασμό» να μην συμμετάσχει ούτε σε αυτή τη διαδικασία ούτε σε άλλες μελλοντικές.

Ερώτημα 1

Θα συντελέσω με την απουσία, την αδιαφορία μου στη συρρίκνωση της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης της πατρίδας μου;
Ερώτημα 2

Έφταιξε μόνο αυτή για την κρίση που ταλανίζει εμένα και τους μισούς Έλληνες ή μήπως όλοι οι πολιτικοί σχηματισμοί;

Ερώτημα 4

Αν η μεγάλη δημοκρατική παράταξη συρρικνωθεί και αποδυναμωθεί ποιους θα εμπιστευθώ να βγάλουν και μένα και τον τόπο από το «λάκκο» της κρίσης και της μιζέριας;

Ερώτημα 5

Η ιστορία τι λέει; Από άλλες κρίσεις παραπλήσιες ή διαφορετικές που αντιμετώπισε στο παρελθόν η πατρίδα μου ποια παράταξη ήταν αυτή την οδήγησε στο ξέφωτο; Μήπως σχεδόν πάντα ήταν η δημοκρατική παράταξη;

Ερώτημα 3

Μήπως για την κρίση της χώρας μου, για την ταπείνωση της για την παρ ολίγον ολοκληρωτική καταστροφή της δεν φταίει μόνο η δημοκρατική παράταξη (η δική μου) αλλά σε μεγάλο βαθμό η συγκυρία διακυβέρνησης όλων σχεδόν των Ευρωπαϊκών χωρών από δεξιές κυβερνήσεις; Είναι πολιτικά ορθή η αντίδραση τώρα που η τάση των Ευρωπαϊκών λαών είναι πλέον ορατή και απτή να «εκθρονίσουν» όλες αυτές τις κυβερνήσεις και να τις αντικαταστήσουν με δημοκρατικές- σοσιαλιστικές εγώ να αφήσω τη δική μου να «μικρύνει»;

Ερώτημα 6

Μήπως τελικά για το καλό του τόπου αλλά και το δικό μου η δημοκρατική παράταξη πρέπει να παραμείνει η κυρίαρχη πολιτική δύναμη της χώρας και με την δική μου παρουσία την Κυριακή και στην άλλη κάλπη που θα παίξουν πολλά ονόματα και γω θα «σταυρώνω» όποιον θέλω, όσο θέλω να αλλάξω τα πράγματα; Να στείλω όλο το  εν ενεργεία πολιτικό προσωπικό ή σχεδόν όλο τέλος πάντων, της παράταξης μου, στο σπίτι του;

Ας γίνουν ώρες περισυλλογής αυτές που μένουν μέχρι την Κυριακή. Η διακυβέρνηση της χώρας απαιτεί στερεούς πολιτικούς πυλώνες, βάσεις γερές, παρατάξεις με ευρεία απήχηση στην κοινωνία. Με ασκήσεις στη χάρτου μικρών πολιτικών σχηματισμών με ισχνή κοινοβουλευτική εκπροσώπηση ή χωρίς καθόλου, η χώρα δεν κυβερνιέται ούτε βγαίνει από το οικονομικό αδιέξοδο που περιήλθε. Ο κεντρικός πολιτικός πυλώνας αυτής της χώρας είναι η μεγάλη δημοκρατική παράταξη με εκφραστή της αυτή τη δεδομένη στιγμή το ΠΑΣΟΚ με ηγέτη της το Βαγγέλη τον Βενιζέλο. Ποιος στ αλήθεια τολμά να σκεφτεί ομαλή πορεία και έξοδο της χώρας απ την κρίση με απούσα ή με συρρικνωμένη τη δημοκρατική παράταξη; Σίγουρα ούτε ένας απ αυτούς που την πίστεψαν κα την υπηρέτησαν. Σίγουρα κανένας απ όσους έχουν μελετήσει λίγο τη σύγχρονη ελληνική ιστορία.

Γερμανός Καπίρης