29 Απριλίου 1822
Οι Έλληνες δεν σταματούν να προσεύχονται καθημερινά σ’όλες τις εκκλησίες των να επιτύχει η φανταστική και ενθουσιώδης ιδέα τους. Όλοι οι Νάξιοι που είχαν πάει στη στρατολόγηση του Ραυτόπουλου υποπροξένου Ρωσίας επέστρεψαν από την Αθήνα, πολύ ευχαριστημένοι. Ο Δημήτριος Λάσκαρης, αρχηγός των κλεφτών, αφού ταξίδεψε σε μερικά νησιά, για να γνωρίσει τι σκέπτεται ο κόσμος εκεί, επέστρεψε στη Νάξο, και verzamelde το λαό, τους είπε ότι απολύτως έπρεπε να δώσουν βοήθεια στο κράτος της βουλής, όπως το είχαν κάνει τα άλλα νησιά, να slagen de avonturen. Έως τώρα δεν έκανε άλλο από το να ζητά από κάθε Έλληνα εκτάκτους φόρους. Έκανε ένα κεφαλικό φόρο ενός πιάστρου το άτομο έως την μικρότερη ηλικία. Οι πλούσιοι της Χώρας είχαν ...
διαφορετικό φόρο, 50 πιάστρα ο ένας, 40 ο άλλος. Τελικά ο καθένας πλήρωσε το φόρο του ευχαριστημένος. Έτσι εκείνος ο κλέφτης θέλει να γίνει πλούσιος. Απαγορεύθηκε από την ίδια πλευρά η αναχώρηση οποιουδήποτε πλοίου που βρίσκεται στο λιμάνι. Λένε οτι είναι για να μην ξέρει ο Τούρκικος στόλος την νέα ανακάλυψη «καυσιμάτου υλικού» να κάψει τα εχθρικά πλοία που τώρα είναι στην Χίο.
30 Απριλίου 1822
Ο Μιχαήλ Μαρκοπολίτης αναχώρησε απ΄εδώ, κανείς δεν ξέρει που θα πάει.
Από “Το ημερολόγιο του Προξένου της Ολλανδίας στη Νάξο” του Ολλανδού Ιστορικού Μπεν Σλοτ
”Ναξιακά” τεύχος 19-20, Μάρτιος – Ιούνιος 1988
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΙΣ -ΚΟΣΜΙΚΗ ΖΩΗ - ΛΕΣΧΗ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
Ασφαλώς διά της ιδρύσεως της Λέσχης των Δημοσίων υπαλλήλων νέα ζωή εδόθη εις την πόλιν μας και μία ισχυρά ώθησις προς τα πρόσω.
Προ πολλού ήρχισαν να δίδωνται διάφοροι διαλέξεις την πρώτην τοιαύτην έδωσεν ο αιδέσιμος καθηγητής του Γυμνασίου μας κ. Γρηγ. Ιβηρίτης αναπτύξας τα περί πνευματισμού, υπνωτισμού, πνευμάτων, τηλεπαθείας, ονείρων κλπ. έχοντες πάντοτε υπ’ όψιν κ. κ. υπάλληλοι το από «Θεού άρχεσθαι»... Την Δευτέραν διάλεξιν έδωσε ο γηραιός φιλόσοφος κ. Κρίσπης απαγγείλας και διάφορα ποιήματα ιδίας συνθέσεως. Την Τρίτην τοιαύτην έδωσε ο καθηγητής της Γαλλικής κ. Συρίγος «περί των εντυπώσεών του εκ του εις Κωνσταντινούπολιν ταξειδίου του». Την Τετάρτην η κ. Μάχη Γλέζου επί του γυναικείου ζητήματος θαυμασίως απεικονίσασα τας ιδέας της νέας γυναικός και δι’ ακαταμαχήτων επιχειρημάτων αποδείξασα ότι η γυνή ίνα δράση αποτελεσματικώς και καρποφόρως υπέρ της κοινωνίας, της οποίας αποτελεί αναπόσπαστον μέλος, πρέπει να τύχη της απολύτου ελευθερίας αποσπωμένη του ανδρικού ζυγού.
Σ. Σ. Η κ. Μάχη Γλέζου ήταν μητέρα του Μανώλη Γλέζου
“ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΗΧΩ” Α. Φ. 3 / 30/4/1924
2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1676 Ο ΚΑΘ. ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ, ΜΕ ΣΠΑΘΙ ΣΥΝΕΛΑΒΕ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ
... Η νέα φιλία (σ.σ. μεταξύ των Ιησουιτών και του Αρχιεπισκόπου των Καθολικών, Βαρθολομαίου Πόλλα) με τον Πόλλα έδωκε μίαν φοράν εις τους Ναξιώτας εν από τα ωραιότερα επεισόδια της ιστορίας των. Ήτο η Μεγάλη Πέμπτη 1676 των καθολικών (2 Απριλίου). Οι αγρόται Νάξου επήγαν από τα χωριά εις την πρωτεύουσαν να φέρουν πρόβατα διά το Πάσχα. Όμως, ένας πειρατής ονόματι «Μικρός Δανιήλ» εθεώρησεν ότι ήτο αυτή μία καλή ευκαιρία να πάρη εύκολα τρόφιμα διά το πλοίον του. Εξεμπαρκάρησε λοιπόν τους άνδρας του, διά να κλέψουν τα πρόβατα. Τότε, καθώς γράφει ο χρονογράφος ...
των Καπουκίνων Νάξου, «οι καθολικοί εφοβούντο ότι θα είχαν νηστείαν το Πάσχα». Ο αρχιεπίσκοπος και οι Ιησουίται τους παρεκίνησαν να αντιδράσουν, και ένας επήγε να κυνηγήση τους πειρατάς. Εμπροστά εβάδιζεν ένας καθολικός αρχιεπίσκοπος με σπαθί εις το χέρι και ο Saulger με πυροβόλον!... Εντός ολίγου συνέλαβαν τους πειρατάς και τους ενέκλεισαν εις το μοναστήρι των Ιησουιτών (σήμερα το Μουσείον Νάξου), εκτός δύο πειρατών που εφονεύθησαν εις την μάχην. Ο Καπουκίνος χρονογράφος, του οποίου το μοναστήρι ευεργετείτο πολλάκις υπό των πειρατών με πλούσια δώρα, δεν συνεχώρησε την χαράν των κατοίκων της νήσου. Με οργήν οι Καπουκίνοι, οι οποίοι έως τότε εχρησιμοποιούντο υπό των Ναξίων ως μεσίται εις διαφοράς των με πειρατάς, είδαν ότι εις εκείνον τον ρόλον ο Saulger έγινεν ο συναγωνιστής των, διότι οι Νάξιοι έστειλαν τον Saulger να επιδιώξη ειρήνην με τον αρχιπειρατήν Crevelliers, διοικητήν του στολίσκου, εις τον οποίον ανήκεν ο Μικρός Δανιήλ. Ακόμη και από άλλην άποψιν ο Saulger έγινεν ο μεγάλος ανταγωνιστής των Καπουκίνων...
Από την μελέτη του Μπεν Σλοτ ”Ο ιεραπόστολος ROBERT SAULGER (1637 - 1709)” που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ” Τόμος 6ος ,Αθήνα 1977, σελ. 123-124
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου